In de meeste gebieden in Nederland moet je tijdens het wandelen op de paden blijven, maar er zijn ook struingebieden. Gebieden waar weinig tot geen paden zijn en je zelf je weg mag zoeken, dwars door de wildernis. Wij gingen naar de Millingerwaard, waar het struinen voor Nederland is uitgevonden
De titel alleen al spreekt meteen al tot de verbeelding: Dutch Mountain Trail. Het kan niet anders dan een zware tocht worden. Deze route van 101 kilometer doet alle 7 ‘summits’ van Zuid-Limburg aan, zeg maar de 7 steilste die je echt bedwongen moet hebben. Van deze 7 summits zijn ook losse rondwandelingen beschreven. Ik koos de route van D’n Observant uit.
0KM Startpunt: Parkeerplaats Nieuw Vosseven, Lochtstraat 28, Stramproy GrensPark Kempen~Broek is niet alleen een spectaculair natuurpark. Het is er ook nog eens ontzettend rustig. Dat is deze tijden alleen maar heel fijn. Ik ging op pad in het uiterste puntje van Nederland, achter Stramproy gelegen. Nadat je Stramproy achter je laat, krijg je na iedere…
Het is heerlijke herfstweer, dus tijd om nog even te genieten van de laatste herfstkleuren. Waar kun je dat nu beter doen dan in de heuvels van Zuid-Limburg met prachtige uitzichten. Op naar het Savelsbos net ten zuiden van Maastricht.
Hoe dichter je bij de locatie van deze wandeling komt, hoe hoger en steiler de heuvels richting de hemel reiken. De menselijke invloed trekt zich daarbij steeds verder terug, totdat je haast alleen beboste dalen en hellingen overhoudt. Hoewel de heuvels het landschappelijke beeld bepalen, staat deze wandeling geheel in het teken van water.
Dichtbij de Randstad en toch de rust ervaren van Noord-Nederland of Zeeland, dat kan in de Hoeksche Waard. We gingen op ontdekking in dit oude landschap ontstaan door de strijd tegen het water met kreken, oude dijken en inpolderingen.
Wat een intrigerende naam, het Deelerwoud. Nu bestaat het gebied, naast ook zeker een stuk bos, vooral uit heide. Om in sprookjesachtige sferen te blijven, vandaag is het op deze herfstdag prachtig mistig.
Voor een boswandeling zul je wellicht niet meteen aan Friesland denken. Toch bestaat Friesland uit meer dan alleen maar water. Wij togen naar Nationaal Landschap Zuidwest Fryslân om daar het Gaasterland te verkennen.
Waar gaan we wandelen was de vraag. Niet te ver weg, niet naar een druk gebied en niet iets wat we al 100x gezien hebben. We kozen voor de route tussen Nijswiller en Trintelen. Een hoek waar wij niet vaak komen en dus een wat onbekender stukje Zuid-Limburg, maar zeker niet minder mooi!
Er zijn maar weinig plekken waar je zo vanuit een historische binnenstad de natuur in loopt. In ‘s-Hertogenbosch kan het. Vanuit het Middeleeuwse centrum duik je zo het oude moeras in van het Bossche Broek. Op een prachtige herfstdag gaan wij op ontdekking wat deze omgeving ons te bieden heeft.
De hectiek van Parkstad ben je direct vergeten wanneer je het uitgestrekte natuurgebied binnenwandelt. Vanuit de bosrand wordt je geconfronteerd met een indrukkend heidelandschap, gedrapeerd over forse, steile hellingen. Wie hier voor de eerste keer komt, waant zich op de Veluwe.
In het uiterste zuiden van ons land ligt het Vijlenerbos, een bos dat afwijkt van alle andere bossen in Limburg en ver daarbuiten. Het ligt niet alleen hoog bovenop de heuvels, het herbergt ook bijzondere bewoners. Het uitzicht vanaf de rand van het Vijlenerbos is indrukwekkend. In het warme ochtendlicht stralen felle herfstkleuren van de bomen.
Vandaag vertrekken we voor onze wandeling vanaf de B&B. Deze ligt aan de rand van Nijverdal, dus een ideale uitvalsbasis. Ons doel is om in twee dagen veel van de Sallandse Heuvelrug te zien. Een dag hebben we al gewandeld, dus tijd voor een ander deel van dit nationale park.
Wat is het lang geleden dat ik op de Sallandse Heuvelrug ben geweest. Wandelen in dit Nationale Park stond dan ook al een hele tijd op mijn lijstje. Het idee was een rondgang over lange afstandsroutes. Dat pakte iets anders uit.
Na 25 jaar op de to-do-lijst gestaan te hebben was het dan zo ver. De heide bloeit en het is niet zo verzengend heet, dus tijd voor het Voetstappenpad van het Goois Natuurreservaat rondom Hilversum.
De meeste mensen kennen wel Nationaal Park de Groote Peel of de Deurnese Peel en Mariapeel, maar er tussenin liggen nog wat kleinere peelrestanten. Stichting Veen zet zich in om de grotere gebieden aan elkaar te verbinden en maakte wandelroutes langs deze gebieden. Ik wandelde het Struinpad Verheven Peel en ontdekte een mooie parel dichtbij huis.
Bestaat dat, een oneindig bos? Je zou zeggen van niet, ergens loop je altijd wel weer het bos uit. Sinds afgelopen week weet ik dat het oneindige bos wel bestaat, namelijk het Pfälzerwald. Gelegen tussen pakweg de driehoek Kaiserslautern, Karlsruhe en Saarbrücken ligt dit natuurpark. Samen met de aangrenzende regio Noord-Vogesen vormt het een UNESCO Biosfeerreservaat. Gegarandeerd nog veel meer bos- en natuurplezier.
Ooit lang geleden ben ik wel eens in dit hoekje tussen Den Ham en Ommen geweest. Ik weet dat het mooi en kleinschalig is, dus tijd voor een wat langere verkenning door het gebied. Tijdens deze wandeling kom je langs veel verschillende soorten landschappen, dus tijd voor een afwisselende wandeling.
Nog voor dat corona ook maar in de wereld was, was een wandelvakantie in eigen land al het plan. Het idee was een mooie afgeronde tocht die in een week behapbaar is. We kwamen uit bij de Grebbelinie. De relatie tussen cultuur en natuur boeit ons beide en de linie is een stuk korter dan de Hollandse waterlinie, die wel bekender is.
Al weken roep ik thuis dat ik nog eens naar Roodborn wil. Ik vind het daar zo mooi en het is al best wel lang geleden dat ik daar geweest ben. En dat een wandeling niet altijd heel lang hoeft te zijn bewijst dit gebiedje. Slechts 5 km, maar je hebt het gevoel dat het langer is én dat je ergens in het buitenland bent geweest. Een echte vakantie-in-eigen-land-wandeling.
In Nederland zijn heel wat Klompenpaden uitgezet. Vandaag lopen wij het Klompenpad door de Rijnstrangen. Een gebied met veel water, moerassen en de Oude Rijn die door het gebied stroomt. Moeilijk is het niet om je in te beelden hoe de Romeinen hier doorheen voeren.
Als ik hier in mijn eigen omgeving wandel, zie ik verschillende markeringen. De meeste wandelmarkeringen ken ik wel. Enkele jaren geleden viel mij een roodblauwe route op. Na een speurtocht op internet kwam ik erachter dat het gaat om het Napoleonspad, een route van Grubbenvorst naar Weert. Een nieuwe wandeling op de to-do-lijst was geboren.
De spanning loopt al op als we over de oprijlaan omhoog rijden en na de bocht zien we dan een groot wit kasteel staan. We rijden er omheen en parkeren onze auto voor een mooie wandeling op Landgoed Mookerheide. Een landgoed met een jachtslot in jugendstil-stijl, prachtige kassen en tuinen. Vanaf het landgoed loop je zo de heide op.
Langs de Tungelroyse Beek kun je heerlijk wandelen. Wij wandelde enkele reis langs deze veelzijdige beek, met weides, moerassen en een betoverend bos. En bruggen heb ik voorlopig wel weer genoeg gezien…
Het is 20 april wanneer mijn man zegt dat er een brand wordt op De Meinweg. Er zijn door de droogte wel meer natuurbrandjes geweest. ‘s Middags blijkt het echter niet zomaar een brandje te zijn. In de weken na de brand gaat het gebied op slot. Corona slaat dan net toe en men is bang voor drukte. Een paar weken later ga ik kijken, benieuwd naar de impact.
Stichting Uitgeverij Matrijs heeft een prachtige reeks erfgoedroutes. Daarin worden historische sporen in een gebied tot leven gebracht. Veel uitleg in de gidsen over de geschiedenis van een plek en een gegarandeerd mooie wandelroute die er voor zorgt dat je wandeling meer inhoud krijgt. De erfgoedroute van Berg en dal stond maar kort op het lijstje. Romeinen hebben in deze streek behoorlijk wat sporen achter gelaten en daar ging het boekje dan ook met name om.
Nee, de titel is geen typefout en het gaat ook niet over mezelf. In mei bloeien namelijk de meidoornstruiken. En dat móet je zien! Waar kun je dan beter heen gaan dan naar de Maasheggen. De Maasheggen is een langgerekt gebied langs de Maas tussen Maashees en Cuijk. Het kenmerk van dit gebied zijn de heggen die het landschap sieren en ook de waarde er aan geven. Niet voor niks is dit gebied het enige UNESO biosfeergebied van Nederland.
In het tweede deel van “Te voet met boswachter Ellen”, neem ik je mee naar het Rijk van Nijmegen. In 1929 werd de twaalfde Bondswandelweg van de ANWB uitgegeven. Tijdens deze wandeling van Nijmegen naar Plasmolen en terug neem ik je mee naar de oude stad Nijmegen en daarna over de heuvels met weidse vergezichten en fraaie bossen. Ik ontdekte dat er verrassend veel van de oude route nog altijd beleefbaar is.
Waar ben je gaan wandelen? In Waterbloem. Waarschijnlijk heeft (bijna) nog nooit iemand er van gehoord. En onbekend maakt onbemind? Wellicht wel, maar vandaag was dat een voordeel.
Tijdens het wandelen van de Oude Bondswandelweg van Amsterdam naar Arnhem liep ik ook door de bossen van de zuidrand van de Veluwe. Soms kom ik tijdens een lange afstandswandeling in gebied waarvan ik graag meer zou willen zien en de bossen tussen Doorwerth en Arnhem vallen daar onder. Er is zoveel te zien. Alle reden om heerlijk een paar daagjes weg te regelen in een leuke bed & breakfast in Doorwerth.
Lijnen in het landschap hebben mijn interesse. Of dat nu een kanaal is, een oude spoorlijn, alles heeft een historie waarom het door de mensen zo dwars door alles heen in het landschap is neergelegd. Een van deze lijnen is de Peel Raamstelling en wel door het volgen van het Defensiekanaal of Kanaal van Deurne.
Op zoek naar een niet te lange wandeling, maar wel een met avontuur, kwamen we uit bij de Molenplas. Rondom de plas is er struinnatuur, dus je hoeft je niet aan het pad te houden, verder zorgen kijkheuvels en stapstenen voor de nodige afwisseling.
Vandaag was het weer tijd voor een wandeling. Voor we op pad gaan denken we eerste even goed na over de mogelijkheden. Het is erg vroeg donker, dus de route moet niet te lang zijn, zeker niet omdat we vandaag laat op gang zijn gekomen. Buienradar leert dat er na 15 uur een flinke bui over het land trekt, zo’n rode die je zeker niet op je dak wilt krijgen. Maar we willen ook wat avontuur, want dat wordt door de dochter wel gewaardeerd.
Water is altijd leuk. Je hebt iets te kijken en water biedt ook afwisseling. Ik volg graag stroompjes water. Zo wandelde ik al eens langs de Geul van bron tot monding. Ook de Dommel stond op mijn verlanglijstje.
Begin 1900 wilde de ANWB het wandeltoerisme bevorderen. De eerste lange afstandswandelingen werden uitgezet onder de naam Bondswandelwegen. De route van Amsterdam naar Arnhem was in 1914 de eerste. Geniet samen met mij van de venen, het Gooi, de Utrechtse Heuvelrug en de Veluwe, en ontdek dat er verrassend veel van de oude route nog altijd beleefbaar is.
Vandaag een ontspannen tochtje. Heerlijk van het begin van de herfst genieten. Nadat we het terras van de Pannenkoekenmolen hadden uitgeprobeerd zijn we aan onze tocht begonnen.
Samen met twee collega’s heb ik afgesproken op de parkeerplaats bij de Daatjeshoeve in Nederweert. Ik ga ze laten zien waar ik jaren gewerkt heb. Dat doe je natuurlijk in de mooiste tijd van het jaar, als de edelherten burlen, in september.
Vandaag staat Natuurpark Lelystad op het programma. We rijden vroeg weg, want het is een hele afstand vanuit Limburg. Natuurpark Lelystad is het enige wildpark van Nederland.
Als een groene long boort Park Sonsbeek zich in Arnhem. In de stad en toch meteen een gevoel van buiten, natuur en rust. Door de grote hoogteverschillen, het stromende water en de historische gebouwen waan je je in een landschap van oude baronnen die hier het landschap hebben aangekleed.
Ook in mijn eigen woonomgeving is het mooi, daarom besloten wij een wandeling te gaan maken in het Leudal. De route is 14,6 km, dus met wat doorstappen goed te doen.
Denk je aan augustus, dan denk je aan heide. En wie in België heide roept, krijgt al snel als reactie de Kalmthoutse Heide of de Mechelse Heide. Minder bekend, maar minstens zo mooi is De Teut, even ten westen van Genk gelegen.
Nationaal Park de Alde Faenen kun je eigenlijk het beste vanaf het water verkennen. Gelukkig zijn er ook wel wat wandelmogelijkheden. Wij liepen het Kuierpaad bij Earnewald.
In het diepe zuiden van Limburg slingert de Gulp door een kleinschalig landschap, omzoomd door bloemrijke weiden en heerlijk geurende bloesemwolken. Wij trokken de stevige wandelschoenen aan en gingen met de camera om de nek door één van de mooiste stukjes Limburg.
Een bezoekje brengen aan Friesland staat gelijk aan een hele onderneming. Het plan is om een dagje Nationaal Park de Alde Faenen te gaan verkennen. Nu is dit waterrijke laagveengebied uitermate geschikt om vanaf het water te ontdekken. Het aantal wandelroutes is erg beperkt en we willen een mooie indruk krijgen van het hele gebied.
De wekker gaat vroeg vandaag. Ik heb afgesproken om naar de Amsterdamse Waterleidingduinen te gaan. In dit uitgestrekte natuurgebied mag je overal lopen, dus struinen zonder paden is toegestaan. Daarnaast leven er in het gebied meer dan 3000 damherten en ook de vos is er niet schuw. Tel daar de vele watervogels bij op en je weet dat je aan een dag eigenlijk niet genoeg hebt om het hele gebied te zien.
Er zijn van die gebieden die al heel lang op mijn “daar-moet-ik-nog-eens-heen-lijstje” staan. De Stille Kern midden in het Horsterwold is zo’n gebied. Waarom wil ik daar heen? Het is een gebied waar je niet op de paden hoeft te blijven. Daarnaast vormen grote grazers als konikpaarden het gebied, de natuur mag dus haar gang gaan. Dit soort wildernisnatuur heeft een aantrekkingskracht op mij.
Soms heb je iets dat je dolgraag nog eens zou willen doen. Bij mij hoog op het lijstje stond de wens om op een willekeurige plek neer gezet te worden en dan maar te zien hoe je weer terug naar huis komt. Mijn man en dochter verdiepten zich blij in de atlas en kozen een mooie plek uit.
Als je naar Zuid-Limburg gaat is een wandeling in de buurt van Schinnen niet het eerste wat in je op komt. Toch kan ook dit onbekende stukje zuiden des lands erg mooi zijn. Tijdens een schijnbaar mooie dag in april besloten wij naar Zuid-Limburg te gaan.
