Wat een regen afgelopen nacht, maar bij het opstaan is het zowaar droog. Vandaag staat een drukke maar toffe dag op het programma. We hebben er superveel zin in, want we bezoeken een baroktuin, een wildpark en ontdekken de geschiedenis van de wijnbouw in deze streek op het Weinlehrpfad. Nu maar hopen dat het droog blijft, want de voorspellingen zijn niet best. Maar dat is voor later zorg. Eerst genieten we van het uitgebreide ontbijtbuffet.
Weikersheim
De eerste halte vandaag is Schloss Weikersheim. Omdat we vroeg zijn en het weer meezit, bekijken we eerst de Altstadt van het gelijknamige plaatsje. Rond de markt staan fraaie vakwerkpanden, en buiten de stadsmuur ligt een park met perkjes vol eetbare planten. Inspirerend om te zien hoe je van groenten kleurrijke borders kunt maken. Omdat het maandag is, is het kasteel gesloten, maar we hebben toestemming om de indrukwekkende baroktuin te bekijken. Ook dit kasteel vindt zijn oorsprong in de 12e eeuw en laat zien dat hier al vroeg belangrijke mensen woonden. In 1587 verbleef zelfs de zus van Willem van Oranje hier met haar man. Dat de baroktuin nog zo intact is, is bijzonder. Graaf Carl Ludwig von Hohenlohe-Weikersheim liet de tuin in de eerste helft van de 18e eeuw aanleggen. Veel van de beelden stammen nog uit die tijd. Het onderhoud is arbeidsintensief: verschillende tuinmannen zijn druk bezig de borders bij te werken. De kleurrijke plantvakken bestaan voornamelijk uit eenjarigen en zijn geplant volgens het originele ontwerp. In het hart staat een grote fontein; aan het einde de oranjerie, omringd door beelden van goden en sterrenbeelden, met daarachter het heuvellandschap van het Taubertal. Het kasteel zelf is nu een museum en nog volledig intact, inclusief kamers in barokstijl. Een bezoek gaat op ons to-do-lijstje!
Wildpark Bad Mergentheim
Wildpark Bad Mergentheim is de volgende stop. De zon schijnt nog altijd, maar druk is het niet. Het park ligt prachtig in het bos, met ruime natuurlijke verblijven. Onder andere bruine beren, oehoes, zwarte ooievaars, gieren, steenbokken, edelherten en damherten laten zich goed zien. Ik blijf lang hangen bij de elanden, indrukwekkend om ze zo dichtbij te zien. Een hoogtepunt is het verblijf van de wolvenroedel, waar minstens zes rode wouwen en enkele raven azen op het voedsel. Een waar spektakel, met jonge welpen die wat onwennig naar de vogels kijken.
Tijd voor een pauze: we kiezen voor een wildparkburger van hert en wild zwijn, heerlijk! Bij de horeca en bij de entree zijn twee grote speeltuinen waar kinderen zich kunnen uitleven, en ook de kinderboerderij met geiten, schapen en cavia’s mag natuurlijk niet ontbreken. De wilde kat, lynx en otter laten zich helaas niet zien, maar de vleerhonden des te meer. Wat een belevenis! In de grot is het pikkedonker, slechts verlicht door zwakgroen licht. De grote vleerhonden vliegen rakelings langs, hoorbaar met een diep, snerpend geluid — kippenvel! Het zijn geen vleermuizen. Ze hebben geen echolocatie, maar oriënteren zich op geur en zicht, vandaar het schemerlicht dat hun natuurlijke omgeving nabootst. Een intense ervaring, maar ik was blij weer buiten te staan. Gelukkig hebben de foto’s geen geluid. Ben benieuwd hoe ik vannacht slaap, brrrr!
Wijnleerpad
Tijd om bij te komen in een mooi landschap. Tussen het wildpark en Markelsheim ligt het Weinlehrpfad. Informatieborden vertellen het eeuwenoude verhaal van de wijnbouw. Al 10.000 jaar maken mensen wijn, al leek dat drankje toen nog in niets op de wijn die wij nu kennen. De wijnbouw zoals wij die vandaag kennen, begon hier in Markelsheim in 1054. We wandelen langs wijnranken met uitzicht over het Taubertal, komen knusse schuilhutjes en bijzondere overnachtingsplekken tegen, zelfs wijnvaten en een busje met uitkijkplatform waarin je kunt slapen, en genieten van de stilte tussen de heuvels. We klimmen verder de Roggenberg omhoog tot 360 meter hoogte. In het bos loopt een bijziende haas ons haast omver. En ook een ree laat zich goed bekijken. De bermen in het bos zijn ontzettend bloemenrijk.
Creglingen
Dan is het tijd om verder te rijden. Deze keer overnachten we in Creglingen, in de Tauber Lodge, een verbouwde boerderij met veel charme. Voor we de plaatselijke pizzeria opzoeken, maken we nog een avondwandeling door het stadje met vakwerkhuisjes en een Romeinse tuin. En nog altijd is het droog! De voorspelde regen bleef zuidelijk hangen, maar dat vinden wij helemaal niet erg. We kijken terug op een mooie en zeer geslaagde dag.
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met het Liebliches Taubertal. Ontdek wat er allemaal in de regio te doen is op hun website.
Kijk ook op mijn andere blogs over het gebied:
Kloster Bronnbach in het liebliches Taubertal
