Startpunt: Bij de Tourist Informatie Punten in Hasselt, Genemuiden, Zwartsluis en Vollenhove. Ik startte de tocht in Genemuiden.
Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik nog nooit van het Christoffelpad had gehoord, toen ik de tip kreeg deze eens te gaan lopen. Deze moderne pelgrimsroute is uitermate geschikt om tot rust te komen én te genieten van natuur en de historie van de IJsseldelta in de Kop van Overijssel.
Ik kan wel wat pelgrimage gebruiken, in de afgelopen maanden is er een hoop gebeurd en daarom ga ik vier keer twee dagen op pad. Even alleen zijn en de gedachten op een rij zetten en tot rust komen. Iemand tipt mij het Christoffelpad te gaan wandelen. Aangezien ik graag ergens ga lopen waar ik nog nooit geweest ben lijkt me dat een goed idee.
Een aantal accommodaties zijn bij het Christoffelpad aangesloten en ik leg contact met De Pieper Horizon. Snel is een plekje voor de nacht geregeld. De heenreis gaat voorspoedig en na Zwolle rijd ik alleen nog maar door polderlandschappen. Koeien, paarden en schapen staan buiten rustig te grazen en ooievaars cirkelen in de lucht. Hier in de IJsseldelta beleef ik Nederland op en top. Ik begin mijn voetreis in Genemuiden, dus ik ga de stempelkaart halen bij het Olde Staduus, wat er in werkelijkheid helemaal niet zo oud uit ziet. Na het krijgen van de eerste stempel kan ik op pad en begin ik de route langs de haven van Genemuiden. Al snel kom ik op de dijk bij het Zwartewater. Ik spot in de verte een kerktoren en een brug, Hasselt? Ohh, dat is maar een klein stukje. Maar de dijk loopt de kerktoren voorbij, het blijkt Zwartsluis te zijn, wat ik later deze dag zal bezoeken. Deze dijk zal de komende kilometers mijn vriend zijn, want deze volg ik tot in Hasselt en het duurt wel even voor ik de juiste kerktoren aan de horizon zie verschijnen. Saai is de dijk zeker niet. Bootjes varen voorbij, hazen springen in het veld en boerenzwaluwen vliegen over. Sporen van vroeger vinden we hier in de plassen die langs de dijk liggen. Dit zijn wielen, relicten van oude dijkdoorbraken, dus een walhalla voor eenden en reigers. In de weilanden ook veel groepen ganzen, ze zijn zich al aan het verzamelen voor de grote trek naar het zuiden. In de waterkant van de sloten staat veel zwanenbloem, een bijzondere, mooie plant met roze bloemen.
Hasselt nadert en belooft als Hanzestad veel. Door een prachtig straatje loop ik naar het hart van het centrum waar de kerk en het oude stadhuis gebroederlijk naast elkaar staan. Dit stadhuis is wel stokoud, sterker nog, dit raadhuis in laatgotische stijl uit 1550 is zelfs een van de oudste bewaarde raadhuizen van ons land. Het Toerist Informatie Punt is er gevestigd en ik loop naar binnen voor een volgende begeerde stempel. De vrijwilliger ontvangt mij allerhartelijkst en vertelt dat het stadhuis is opengesteld en dat ik vrij mag rondlopen om te kijken. Dit is natuurlijk supertof. Ik krijg een boekje mee met wat uitleg over wat er te zien is, de oude wapenverzameling bijvoorbeeld en vele oude schilderijen uit de 17e eeuw. Van buiten lijkt het echter groter dan dat het van binnen is, dus de rondleiding is snel gedaan. Ik ga terug naar de burgemeesterskamer waar ik de stempel in ontvangst neem en vervolg mijn weg door de idyllische straatjes van Hasselt. Deze stad mag er zeker zijn!
Eenmaal weer buiten Hasselt omarmen de weilanden mij weer. Zo ver je kijken kunt weilanden en rust. Af en toe een fietser, maar meer ook niet. Ik vind de rust fijn en geniet op een bankje van de stilte die hier heerst. Dan kom ik in Zwartewatersklooster, een klein buurtschap waar ik met moeite 11 huizen, een eendenkooi en een begraafplaats tel. De bewoners hebben hier nog het recht van begraven, want vroeger stond hier (uiteraard) een klooster. De oudste boerderij stamt uit 1786 en het gehuchtje ziet er heerlijk kneuterig uit. Na het buurtschap De Velde komt Zwartsluis in zicht. Dit dorp is omgeven door water en ik heb het aantal bruggen dat ik ben overgestoken niet bijgehouden. Overal varen bootjes of is er water te zien. Mijn stempel haal ik bij de Sluuspoort. Naast het Toeristisch Informatiepunt is hier ook museum Schoonewelle gevestigd, een museum over natuur in de omgeving van Zwartsluis en de ambachten die hier waren.
Ook dit voormalige Zuiderzeestadje is oud en via een oud straatje kom ik bij de Amberger Schutsluis, de sluiswachter is in voor een praatje, terwijl hij dit kleine oude sluisje vanaf de kant vol laat stromen met kleine bootjes. Na Zwartsluis laat ik Nationaal Landschap IJsseldelta achter me en loop ik Nationaal Park Weerribben-Wieden binnen. Het mag duidelijk zijn dat we hier een aaneenschakeling van bijzondere landschappen hebben die het koesteren waard zijn. Mijn gastvrouw Angelien komt mij hier in het gehucht Barsbeek ophalen. Ze brengt me naar haar nieuwe Tiny Guesthouse “Caemper Sandt”. Deze mooie accommodatie hebben ze helemaal zelf gebouwd en is van alle gemakken voorzien, zelfs een infraroodsauna. Mij doet vooral het uitzicht en de rust erg veel goed. Ik nestel me neer op de buitenbank en geniet van de tjiftjaf die het terras komt bezoeken, de kieviten die voorbij vliegen en de koeien die heerlijk staan te grazen. Deze B&B lijkt meer op een kinderboerderij, want ik heb als buren een koppel ganzen met twee kleintjes, twee Chinese wolvarkens (tjee, die zijn groot!) en een handvol schaapjes met lammetjes. Als ik verder over het erf loop ontdek ik nog een paar poezen met kittens, een vracht konijnen en kippen, waarvan een van de hanen zo groot is dat ik er graag even voor omloop. Ben benieuwd hoe vroeg die morgen mij wakker komt maken. Ik krijg van gastvrouw Angelien een heerlijk avondmaal met verse rode kool uit de tuin en hachee van de runderen van de buurman en een mooi toetje na. De zon zakt over de weilanden en een varken komt welterusten zeggen, morgen weer een nieuwe dag.
De volgende morgen word ik wakker in mijn hemelse bed. Door de zachte stof van het dekbed en het laken is het bed een soort van knuffel, heerlijk. Tel daar de prachtige zonsopkomst die ik vanuit mijn bed kan bewonderen bij op en je snapt dat ik enig doorzettingsvermogen nodig had om uit bed te komen. Niet veel later brengt Angelien mij een werkelijk geweldig streekontbijt, alsof het hier nog niet paradijselijk genoeg was. Ik geniet er enorm van en mag er ook een lunch van maken.
Dan brengt ze mij weer het punt waar ik gisteren met gestopt met wandelen. Ik bedank Angelien hartelijk voor de goede zorgen en ga weer op pad. Ai, die kilometers van gisteren voel ik nog goed. Dit gaat een pittig dagje worden. Al snel komt de eerste afleiding, een geologisch monument. Wie goed kijkt ziet in de stenen het patroon van de Scandinavische landen. Aan de andere kant van Heetveld verandert het landschap. Ik kom in het Hoge Land van Vollenhove. Ik zie het landschap letterlijk stijgen. Hier is het kleinschaliger met een afwisseling van bosjes, een molen en landgoed Oldenhof.
Dan bereik ik Vollenhove zelf. De eerste verassing is een park met heuse waterval, leuke houten bruggen en een ruïne. Vollenhove presenteert zich als de stad van de paleizen, van de eerste is niet veel meer over. Ik loop langs stadspaleis Oldruitenborgh en kom dan in het centrum van het stadje. Typische Zuiderzee-architectuur straalt me tegemoet. Overal leuke huisjes. Na het behalen van de laatste stempel loop ik richting de haven en zodra ik de hoek om ga, ben ik verrast door de schoonheid van het kerkplein en de bebouwing. Samen met de Oude haven vormt dit stukje Vollenhoven het hart van het pittoreske vissersstadje dat het ooit was. Vissers, dus er is een vishandel, daar scoor ik even een (erg goede overigens) Hollandse Nieuwe.
Dan begint de terugtocht naar Genemuiden. Mijn benen voelen inmiddels best wel zwaar, maar we hebben nog 12 kilometer voor de boeg. En het zou geen pelgrimsroute zijn als je ook de tijd moet krijgen om na te denken. Dat lukt met het zicht op Vollenhoverkanaal, Kadoelermeer en uiteindelijk het Zwarte Meer aardig. Onderweg zie ik zilverreigers, ooievaars en volop boten. Er is veel te kijken, maar zo in de warme zon begint de tocht wel een beproeving te worden. Mindset veranderen en door… We gaan er komen.
Dan komt de kerk van Genemuiden in zicht. Nog vier kilometers te gaan. Opeens zegt de markering rechtsaf. Hekwerk… Geen overstapje, alleen twee guitige lammeren die mij aan staan te staren alsof ze willen zeggen, succes ermee. Ik kijk nog eens goed of ik niet ergens een smal paadje over het hoofd zie, maar niks van dat alles. Dus zal het hek open moeten, want ik kan er net niet overheen. Na enig geknutsel gaat het hek open, ga ik er door heen en sluit ik de boel weer. Het laatste stuk is het leefgebied van een kudde schapen, die de dijk aardig hebben vertrapt. Overstapjes, weer een hekje openen, avontuurlijk is het wel. Tel hierbij de bootjes, het riet en de vogels bij op en die vier kilometer waren best snel gelopen. Nog even met de veerpont mee en we staan weer in de tapijtstad van Nederland. Het waren 46 prachtige kilometers, met veel verrassende stukjes. Hou je van water, vogels en oude dorpjes, dan is deze route zeker een aanrader.
Met dank aan
Ik sliep in B & B De Pieper Horizon in Genemuiden. Hier werd ik gastvrij onthaald en had ik een mooi vrijstaand Tiny house met een geweldig uitzicht, een bad, douche, infrarood sauna en een heerlijk bed. De Pieper Horizon is gelegen in de Kop van Overijssel in de landelijke omgeving net boven Kampen, waar de koeien en schapen je heerlijk tegemoet kijken.
Deze wandelreis is mogelijk gemaakt door B & B De Pieper Horizon en Ontdek Genemuiden. Wil jij meer weten over wat de oude tapijtstad Genemuiden, allemaal te bieden heeft, kijk dan op de website van Ontdek Genemuiden.
