Startpunt: Parkeerplaats Eerder Achterbroek, Janmansweg 15, Den Ham
Ooit lang geleden ben ik wel eens in dit hoekje tussen Den Ham en Ommen geweest. Ik weet dat het mooi en kleinschalig is, dus tijd voor een wat langere verkenning door het gebied. We zijn nog niet weg of de eerste nostalgische boerderij dient zich aan. Hier staan oude Saksische boerderijen, oude hoeves van eind 1800 die hier in een zogenaamd kampenlandschap staan.
Een kamp is een hoger gelegen stukje grond met bomen en struiken er om heen waar een boer zijn eigen gewassen kon kweken. We zitten hier aan de rand van het Reggedal en vroeger zal deze rivier wilder zijn geweest dan nu, dus als je hoger zit heb je minder kans op natte grond. In Eerder Achterbroek ga je echt nog terug in de tijd. We wandelen door singels en kleine bosjes van de ene Saksische hoeve naar de andere. In de bermen bloeit van alles.
In dit oude landschap vallen de wallen met bomen om de akkers en weilanden op. Hieraan zie je ook dat het landschap oud is. Er zitten flinke, dikke eiken tussen. Wat zullen vleermuizen hier een luilekkerland hebben met al die linten. We passeren een kleine heide. Iedere boer had vroeger wel een kleine schaapskooi. Deze zien we ook nog bij enkele boerderijen staan. Men legde heideplaggen op de bodem van de stal. Deze plaggen werden later samen met de mest verspreid over de akkers. Door het begrazen en het steken van plaggen werd de heide keer op keer verjongd. Nu moet de natuurbeheerder dat doen en hier hebben ze nog niet zo lang geleden dus geplagd.
We komen weinig mensen tegen en we lopen het bos in. We zijn inmiddels in boswachterij Ommen. Nadat het passeren van een heideterreintje komen we in een echt boswachterij bos. Veel vakken met dennen bedoeld voor de productie. Er hangt een bepaald sfeertje in het bos. Iets dat ik niet kan uitleggen. Het is een onderbuik gevoel. Misschien is het mijn boswachterservaring. Hier moet wild zitten. Ik leg het uit aan mijn dochter die mee loopt en samen lopen we in stilte door. Nog geen vijf minuten later heeft het al effect. Een ree kruist ons pad. Geen foto, maar wel een beleving en mijn gevoel was dus toch juist.
Dan staan we voor een enorme zandvlakte. Op mijn GPS is het een klein stukje zand, maar het blijkt dat Staatsbosbeheer hier afgelopen jaar de zandvlakte heeft vergroot. Dit is de Sahara, volgens de bordjes. Dat is misschien wat grootheidswaanzin, maar een flinke plak zand is het wel. Her en der staan wat bomen voor de afwisseling. Mijn van te voren bedachte route blijkt het hele zand over te kruisen. Deze volgende kilometers gaan dus wat trager.
Na het stuifzand verandert het landschap weer. Dit keer duiken er vennen op, hier ook wel bekend als de Meertjes. Er dobbert een dodaars rond en libellen scheren over het water. Ineens duikt er een toren op. Een houten uitkijktoren. Uiteraard moet deze beklommen worden. Dochterlief loopt lekker rap omhoog. Ik volg wat trager. Het is een houten toren met veel open delen. Ik heb hoogtevrees en moet toch wel wat aan de kant zetten om mee omhoog te gaan. Maar goed, ik kan mijn dochter ook niet alleen omhoog laten gaan. De toren beweegt lekker en is erg hoog. Boven hebben we een prachtig uitzicht over het Vechtdal en het Reggedal met daarachter de Lemeler- en Archemerberg. Als we weer beneden zijn, knikken de knieën goed. Best een raar gevoel wandelen met twee trillende benen.
We steken de weg over en onder ons stroomt de Regge. We gaan met een trap naar beneden en volgen het water van een oude arm. Mooie oude bomen vergezellen ons. We hebben een volgend landschap te pakken. En het zal niet lang duren of we kunnen nog een landschap aan ons lijstje van vandaag toevoegen. Namelijk het landgoed. We lopen het landgoed van Kasteel Eerde op. Statige lanen leiden ons eerst langs een boerderij die er bij hoort en langs het rentmeestershuisje. Dan doemt de kasteelgracht op met op de hoek een theekoepel. Echter de tuin in kijken lukt niet, want een muur belemmert ons uitzicht. Bij de oprijlaan hebben we zicht op het kasteel en de bijgebouwen. Het is helaas niet toegankelijk, want in dit kasteel zit een internationale school.
We volgen de laan verder en komen weer in het kleinschalige gebied Eerder Achterbroek. Na een kleine tussenstop bij ijsboerderij De Meulenhorst wandelen we het laatste stukje naar de auto. De Meulenhorst is een zelf-service-winkeltje waar je ook nog andere producten kunt kopen, zoals zelfgemaakt bier van de boerderij, meel, kaarten en koffie. Op het erf kunnen kinderen oude Hollandse spelletjes spelen en er is een speurtocht over het erf. Leuk om even een mooie pauze te houden.
Over de oude zandwegen nemen we afscheid van dit oude kampenlandschap. Het was een enorme diverse route met veel verschillende soorten natuur. Wij hebben genoten.
