Startpunt: Wij zijn begonnen bij Bezoekerscentrum De Wulp in Neerpelt.
Datum: in 6 dagen
Water is altijd leuk. Je hebt iets te kijken en water biedt ook afwisseling. Ik volg graag stroompjes water. Zo wandelde ik al eens langs de Geul van bron tot monding. Ook de Dommel stond op mijn verlanglijstje. Het Dommelpad is een 120 kilometer lange wandeling of fietstocht van bron tot monding. Echter de eerste pakweg 25 kilometer ga je als wandelaar over dezelfde paden als de fietser. Iets dat ik zelf minder leuk vindt. Wil je meer weten over het Dommelpad. Kijk dan op de website van Visit Brabant.
Het Dommelpad volgt het wandelknooppuntensysteem. Fijn gemakkelijk, want zo hoef je alleen maar pijltjes met nummers erop te volgen. Heerlijk tot rust komen dus. Echter ben ik nogal eigenwijs. (Ik hoor in gedachten een aantal lezers dit al beamen.) De route die volgens de officiële site wordt beschreven, wijkt af en toe aardig af van de rivier. En dat terwijl je juist bij de Dommel wilt lopen. Het blijkt dat er op sommige stukjes geen wandelknooppunten zijn. Maar aangezien ik met een gps wandel en verdwalen in Noord-Brabant waarschijnlijk niet echt gaat lukken bij mij, verleg ik de route her en der een stukje om maar langs de Dommel te kunnen blijven lopen.
Wij beginnen de route op de grens met België, bij bezoekerscentrum De Wulp van Natuurpunt in het natuurgebied Plateaux – Hageven. Een mooi nat heide gebied waar de Dommel doorheen stroomt. Dit grensoverschrijdende natuurgebied is enorm gevarieerd. Het ene moment loop je over de droge heide en het volgende moment loop je over een vlonderpad naar een knuppelbrug. Let goed op als je deze route in de zomer loopt, want in dit gebied zitten heel veel libellen. Veel mensen denken dat libellen steken, dit is echter niet waar. Vrouwtjes libellen hebben alleen een legboor om eitjes te kunnen leggen. Let ook op de bladeren in het water, wellicht zie je ze daar wel hun eitjes afzetten. Ze tippen dan met hun kont steeds het water aan.
We hebben over de route zes dagen gedaan in verschillende jaargetijden. We begonnen in eind april 2018 en in februari 2019 hadden we de laatste dag. Deze tocht liepen we samen met de oom en tante van mijn man, ook fervente wandelaars.
Het mooie van het Dommelpad is dat de route ontzettend afwisselend is. Je loopt over heide, door bossen, moerassen met vlonderpaden, bijna ondoordringbare paadjes, langs watermolens en door de stad Eindhoven. Dat laatste lijkt een hele opgave als je het onderdompelen in de natuur gewend bent, maar ik vond het zeker niet tegen vallen. Ik stelde me er ook op in en de Dommel stroomt best wel groen door de stad heen.
Over watermolens gesproken. In de 19e eeuw stonden er aan Nederlandse kant 32 watermolens. De meeste hadden twee raderen. Dit zien we nog bij de watermolen in Dommelen. We komen langs ongeveer vijf watermolens, de rest is helaas verdwenen.
Wat helemaal leuk is, is dat als het soms zo rustig is dat je overdag gewoon reeën tegenkomt. Tussen Sint Oedenrode en Boxtel kwamen we er drie tegen. Daar is trouwens ook een oneindigheid helemaal niks, dus ik snap wel waarom die reeën zich daar prachtig lieten zien. De reeën in het Bossche Broek daarin tegen zijn mensen wel gewend, maar die weten gewoon dat ze in een gebied staan waar de mens niet mag komen. Ondanks dat het druk was op de dijk rondom het gebied stonden er wel twaalf reeën heerlijk in het voorjaarszonnetje te grazen. Gelijk hebben ze. Wat mij dan eigenlijk nog wel meer verbaast is dat geen enkele wandelaar ze lijkt te zien.
Kijk naar de foto’s en je ziet dat het Dommelpad meer dan de moeite waard is. Hoogtepunten qua route waren voor mij het stuk tussen Valkenswaard en Eindhoven. Zo weelderig, je waant je bijna in de jungle. Tussen Eindhoven en Son en Breugel loop je ook erg mooi. Je verwacht het hier niet, omdat je maar net buiten de stad loopt. Gelukkig wordt het Dommeldal aardig intact gehouden.
