Start: in de verschillende dorpen van de gemeente Halderberge, zoals Oud Gastel, Oudenbosch, Bosschenhoofd, Hoeven of Stampersgat of vanaf het Station Oudenbosch. Er zijn vanuit ieder dorp diverse verbindingen te maken naar het volgende dorp. Ik liep in twee dagen totaal 36,7 km.
De gemeente Halderberge ligt als een rustige plattelandsgemeente tussen de drukke stad Roosendaal en het uit zijn voegen gegroeide Etten-Leur. Met een man uit Roosendaal kende ik de omgeving van Roosendaal wel, dacht ik. Toch ben ik aangenaam verrast door de schoonheid van het West-Brabantse landschap rondom Oudenbosch, de hoofdplaats van de gemeente Halderberge.
Om een goed beeld te krijgen van deze streek kies ik voor het Dorp hoppen. Via het wandelknooppuntensysteem kun je zelf lusjes of trajecten maken tussen de vijf dorpen van de gemeente Halderberge. Alle variaties kun je nakijken via de website van Visit Halderberge. Mijn wandeling gaat de eerste dag van Oud Gastel via Oudenbosch naar Bosschenhoofd en de tweede dag ga ik van Bosschenhoofd via Hoeven naar Oudenbosch. Dan heb ik flinke dwarsdoorsnede van deze omgeving gehad.
Mijn start is op het plein bij de kerk van Oud Gastel. Het gezellige pleintje met kleine huisjes en de grote kerktoren die er bovenuit torent doet wat Zeeuws aan. Het is maandagochtend, dus er is veel bedrijvigheid van laden en lossen, dus het pleintje nodigt niet uit tot een foto, maar gelukkig de kerk en de huisjes in de straat wel. Ik heb de bebouwde kom nog niet verlaten of ik loop al langs een park en lacht het groen mij toe. Op de kruising zie ik lindebomen. Meteen sla ik aan, lindebomen staan bij mij gelijk aan vuurwantsen. Ik vind ze écht geweldig. Deze oranje insecten leven in groepen aan de voet van meestal dus lindebomen. Wantsen kun je herkennen aan het driehoekje meteen achter de kop.
Dan duik ik het landelijk gebied in. Aan de horizon wel de industrie van Roosendaal, maar het stoort me niet. Het landschap is afwisselend met boerderijen, dan een bosje, dan een weitje met dieren, dan een akkertje. De rust straalt je hier tegemoet. Uiteraard ontkom je niet aan de infrastructuur die Noord-Brabant met de randstad verbindt, maar zo’n verbinding oversteken vind ik altijd bijzonder. De mensen in de auto of in de trein hebben haast, vinden niet de rust van het landschap zoals ik dat ervaar.
Net als ik denk dat ik Oudenbosch in loop, wijkt de route af en duiken we weer het platteland in. Langs een 17e -eeuwse boerderij komen we terecht in het veen, het Gastels Laag. In deze streek vinden we het overgangsgebied tussen zand en klei, ook wel de ‘Naad van Brabant’ genoemd. Door de verschillende grondsoorten komen hier veel verschillende soorten dieren en planten voor. Om te zorgen dat deze soorten het hier goed naar hun zin hebben, heeft Staatsbosbeheer hier de bodem verschraald door er een laag af te halen. Hierdoor ontstaat er natuurontwikkeling met veel mooie soorten. Nu in het najaar is er gemaaid, maar ik zie nog restantjes van ratelaar en heidekartelblad. Vroeger is in dit gebied turf gewonnen. Om de herinnering aan die tijd levend te houden hangt er een mooi gedicht op het informatiepaneel.
Dan komt het centrum van het historische Oudenbosch toch echt met rasse schreden dichterbij. De monumenten volgen zich in rap tempo op. Zo is er het oude raadhuis uit 1776 waar nu het Zouavenmuseum in gevestigd is. Dan loop ik langs het oude internaat Saint Louis. Het loont zeker even de moeite om het steegje door te lopen en aan de achterkant van dit gebouw te kijken. Nu zijn er appartementen gevestigd in het gebouw en op de binnenplaats heb je niet alleen een mooie kijk op het hele ensemble, je ziet ook nog eens de kapel Saint Louis. Deze doet niet onder voor zijn grote broer die we straks nog krijgen. In het weekend is de kapel geopend. Ik moet het doen met de prachtige buitenlands aandoende buitenkant. Langs het oude Jezuïetenseminarie, waar nu de sterrenwacht in gevestigd is, kom ik op het volgende plein en ik kan niet om de enorme basiliek H.H. Agatha et Barbara heen. De basiliek is een verkleinde versie van de Sint Pieter in Rome, de voorkant is echter afgekeken van de Sint Jan van Lateranen, ook in Rome. Ondanks dat het een verkleinde versie is, is de kerk enorm. Loop vooral even naar binnen, je kijkt je ogen uit. Als ik de koepel omhoogkijk zie ik dat er een omloop is. In het midden van het schip zit een deurtje naar de trap. Ik kan je verzekeren, die 28 meter is erg hoog. Voor degene die toch niet durft hangt er een tekening van het uitzicht. Wat een rust straalt de kerk uit, ga gerust zitten en vergaap je aan de pracht en praal en details in deze unieke kerk.
Ik zou hier best een uur kunnen gaan zitten, maar ik moet door. Het bos wacht, om precies te zijn het Panjevaart bos. Hier is de herfst al goed begonnen. Dat is niet te zien aan de kale bomen, maar aan de vele paddenstoelen die het bos rijk is. De afgelopen dagen heeft het geregend en nu is het best warm voor de tijd van het jaar. Dé ideale combi voor deze schimmels. Al slingerend door het bos bereik ik mijn eindpunt van de dag, Bosschenhoofd. Bij het retraitehuis Seppe wacht ik op mijn taxi die mij naar de B&B Antonius hoeve brengt.
Ik word hartelijk ontvangen bij de B&B. De blauwe kamer met heerlijke douche staat op mij te wachten. Ik fris me op en kleed me om, want na al dat wandelen kan ik wel wat in mijn maag gebruiken. Bij vliegveld Seppe, nu Breda International Airport (ja, ja) ligt restaurant De Cockpit. Omdat alleen eten niet echt gezellig is, heb ik mijn zwager die een dorp verderop woont (net niet in Halderberge) gevraagd om mee te gaan. Kunnen we meteen even bijkletsen en uit eten gaan met z’n tweeën is altijd gezelliger dan alleen. Enkele jaren geleden is het restaurant verbouwd en wij zijn dan ook aangenaam verrast door de inrichting én de kaart. Een laatste vliegtuigje stijgt op en daalt weer voor het donker wordt. Wij laten ons de broodplank en het hoofdgerecht erg goed smaken.
Mijn zwager levert me weer af bij de B&B en ik verken nog even de gezamenlijke ruimtes. Antonius Hoeve is van alle gemakken voorzien. Helaas is het te donker voor een ommetje over het terrein. Na deze intensieve dag is het ook wel lekker om het bed op te zoeken. Ik duik heerlijk in de boxspring en slaap als een roosje.
De volgende ochtend heb ik toch best wel moeite om uit mijn lekkere bed te komen. Ik heb echter op tijd afgesproken met gastvrouw Stephanie want ik heb vandaag nog een flinke tocht voor de boeg. Na een leuk gesprek laat ze me het ontbijt zien. Een ontbijt in een luxe hotel doet er niet voor onder, wat heeft ze goed gezorgd! Ik laat me het ontbijt goed smaken en ik mag er ook mijn lunch van smeren. Ik pak in en neem afscheid van dit fijne overnachtingsadres. Mijn taxi brengt me weer naar Bosschenhoofd, de plek waar ik gisteren ben gestopt.
De wandeling start langs de plek waar ik gisteravond ook was, dus even vliegtuigjes kijken. Ook bewonder ik het nieuwe kunstwerk dat hier pas is geplaatst. Dan duik ik het bos weer in, maar niet voor lang want de weg naar Hoeven gaat door een kleinschalig landschap. De ene keer een bos, dan een boerderij, een akker, een kweker.
Ik loop wel echt enorm te genieten. Het is heerlijk zo in het zonnetje hier over de landelijke boerenwegen van Brabant. Al snel borrelt het liedje in mij op; “Het leven is goed in het Brabantse land”. Ik ben blij dat ik dat deze twee dagen mag ervaren. Al neuriënd loop ik Hoeven binnen.
Een van de hoogtepunten in Hoeven is het oude seminarie Bovendonk, net als de basiliek ontworpen door Pierre Cuypers. De beste man die mij overal in Nederland toch altijd weer aan Roermond doet denken. Nu is het een conferentieoord. Borden in Hoeven vertellen mij dat ik in de voetstappen van Van Gogh aan het treden ben. Goed om te weten dat ik niet de enige ben die in dit mooie landschap rondbanjer.
Na Hoeven wordt het landschap weidser. In de polder Hoevense Beemden waait het stevig. Niet voor niks dat hier windmolens staan, hier wordt heel wat stroom opgewekt. Uitgestrekte polder wil niet zeggen saai. Er is veel te zien onderweg, boven het wuivende koolzaad vliegen spreeuwen, die met hun geschreeuw niet te missen zijn. Een blauwe reiger zit te turen naar de slootkant en even verderop doet zijn neef de zilverreiger hetzelfde. Een aantal kraaien vindt het niet leuk dat er twee buizerds in hun buurt zitten, dus dat levert een strijd om het weiland op. Zo is er een hoop te zien hier. Aan de noordkant van de polder wordt het gebied omzoomd met een dijk met populieren, met vele watertjes, waaronder een visvijver. Hier scheren libellen boven het water en maken de meerkoetjes grote herrie. Een mooie plek voor het oppeuzelen van mijn lunch, zeker zo heerlijk in de zon op een bankje.
Ik dwaal verder over de mooi omzoomde dijk. Dit is écht een van de mooiste stukjes van de route. Na de dijk is het nog maar een stukje en dan zie ik de basiliek alweer aan de horizon verschijnen. Ik geniet van de laatste kilometers weidsheid en de stilte van het Brabantse land. Als ik bij de basiliek als eindpunt aankom kan ik het niet nalaten om nog een keer naar binnen te gaan. Wat is dit mooi!
Ik ben er deze twee dagen achter gekomen dat de gemeente Halderberge met als middelpunt Oudenbosch bekend van de Basiliek van de Heilige Agatha en Barbara ontzettend veel te bieden heeft. Deze tocht is zeer zeker een aanrader. Ik heb écht het gevoel van twee dagen vakantie gehad.
Met dank aan
Ik sliep in B&B Antonius Hoeve in Oudenbosch. Hier werd ik gastvrij onthaald en kreeg ik de blauwe kamer met een mooi uitzicht over de tuin en een deel van de camping, een WC, een regendouche, TV en een heerlijke boxspring. De Antonius Hoeve is een kleinschalige accommodatie met 4 B&B kamers en 15 kampeerplekken. Het is een groene omgeving met veel bomen en struiken. Daarnaast hebben ze schaapjes voor natuurlijk weidelamsvlees. Als gast heb je een aparte eetruimte met keuken, een wasmachine, droger en koelkast ter beschikking. Als het mooi weer is kun je buiten op het terras zitten en zelfs de BBQ aansteken.
Het diner genoot ik in Restaurant De Cockpit naast Vliegveld Seppe. In deze gezellige zaak genoten wij van de laatste vliegtuigjes die landden, maar zeker ook van het heerlijke eten. Een extra vermelding voor het vrolijke personeel. Dat maakte onze dag helemaal af.
Deze wandelreis is mogelijk gemaakt door B&B Antonius Hoeve, Café en Restaurant de Cockpit en Visit Halderberge. Wil jij meer weten over wat deze gemeente allemaal te bieden heeft, kijk dan op de website van Visit Halderberge.
