Startpunt: Toeristische Overstap Punt, Buitendijk 2, Strijensas
Dichtbij de Randstad en toch de rust ervaren van Noord-Nederland of Zeeland, dat kan in de Hoeksche Waard. We gingen op ontdekking in dit oude landschap ontstaan door de strijd tegen het water met kreken, oude dijken en inpolderingen.
We zetten de auto neer op het Toeristische Overstap Punt in Strijensas. Daar vinden we diverse soorten landschappen die een wandeling aantrekkelijk maken. Allereerst gaan we de Oeverlanden Hollandse Diep in. Dit is net als de Biesbosch een zoetwatergetijdengebied, waardoor eb en vloed hier nog aanwezig zijn. Het grote water van Hollands Diep ligt achter de bomen, maar aan deze kant bevinden zich luwe plassen met rustig water. Dat weten de vogels zeer te waarderen en het zit dan ook vol met ganzen, eenden, zwanen en zilverreigers. We zijn al wat later in het jaar, maar het is nog duidelijk te zien dat als je eerder in het jaar komt, ook de bloemen op de oevers hier vrolijk bloeien.
Na het passeren van enkele bruggen klimmen we een heuveltje op. Hier staat een wat rare toren in kasteelvorm. Het moet een motte voorstellen, gelinkt aan de geschiedenis toen hier in de Hoeksche Waard vele, meestal houten, verdedigingstorens op heuveltjes stonden. Dit stenen exemplaar biedt nu een mooi zicht op het hele gebied. Wel storend is het voortdurende geluid van de industrie van Moerdijk aan de overkant van het Hollands diep. De varende vrachtschepen maken ook geluid en dat maakt dat het vogelgeluid soms aardig overstemd wordt. De natuur lijkt er geen last van te hebben.
Ruige wilgenbossen zijn prachtig en daar ook in dit gebied geen gebrek aan. Bij een kreek groeien de bomen alle kanten op. Hier moeten ook bevers zitten, want zo’n gebied is een walhalla voor ze. We lopen om de plas heen terug naar het beginpunt, want onze route is een achtje. We moeten we opletten voor de schapenkeutels. Hier grazen schapen langs het wandel- en fietspad. De dieren zijn duidelijk bezoekers gewend, want in tegenstelling tot wat schapen vaak doen, rennen deze niet weg. Wel maken ze het pad af en toe wat glad met hun poep.
Eenmaal in Strijensas gaan we de oude ophaalbrug over. We lopen langs typische oude (dijk)huisjes uit de streek en lopen snel het dorp weer uit. Nu gaan we het ‘echte’ Hoeksche Waardse landschap, waarvoor dit gebied de nationaal landschap heeft gekregen. De kenmerken van dit landschap zijn leegte, de aanwezigheid van oude kreken en dijken en het polderpatroon. Ik ben een echt bosmens, dus ik moet me aardig moed inpraten om door te lopen.
We volgen al snel een oude kreek, maar tot bijna op de rand boeren de landbouwers. Het hoort zo in dit landschap, maar het maakt het evenwicht tussen natuur en landbouw heel fragiel. Een paar fazanten vliegen voor ons op. De bloemenrand, die de boer gelukkig wel rond de akker had laten groeien, is al weg. Je kunt ver weg kijken en daarmee dit oude open landschap goed beleven. Aan het einde van het pad staan we even stil en uit het niets vliegt ineens een purperreiger op. Wow, die zijn zeldzaam. Geen foto, maar we pakken ‘m toch mooi even mee.
We lopen verder over een oude dijk. Hier zit wat meer afwisseling in het landschap: er staan wat wilgen langs de dijk en af en toe een bosje. Ook hier weer schapen, deze zijn wat schuwer, maar ze zorgen voor een welkome afwisseling in het landschap. Een haas rent voor ons uit en een blauwe reiger schuift steeds een eindje op. De zon schijnt inmiddels vriendelijk, waardoor het landschap nog beter tot zijn recht komt. Boven de horizon een blauwe lucht met aantrekkelijke wolken. Het wordt zelfs nog warm. Jas uit!
We lopen onder aan de dijk terug naar Strijensas en passeren nog een oude luchtwachttoren die in de jaren ‘50 en ‘60 zijn gebouwd om in de Koude Oorlog het luchtruim af te kunnen speuren naar Russische vliegtuigen. Er was ooit een heel netwerk van deze torens opgezet. Nu zijn er van de 138 nog maar 19 exemplaren in ons land over. Van recente datum zijn de windmolens waar we langs lopen. Het draaien van de wieken geeft de schaduw van een klok in het open land.
We lopen Strijensas weer in. Het was een mooie ronde en ondanks dat ik meer ben van de gesloten bossen, hebben we genoten van wat we gezien hebben. Vooral voor mensen die van weidsheid houden een aanrader om te lopen. Zeker vanwege de rust, want andere mensen kom je hier niet veel tegen, zeker niet in het tweede deel. Tip: bezoek ook zeker nog even de lichtopstand. Deze kleine vuurtoren uit 1883 staat vanaf de parkeerplaats aangegeven en bereik je in een paar minuten.
