Startpunt: Parkeerplaatsje bij de Dommel op de Kasterensestraat in Liempde
Door de verbouwing van het kantoor thuis en de daarmee gepaard gaande werkzaamheden hebben de wandeltochten even op zich laten wachten. Vandaag was het weer tijd voor een wandeling. Voor we op pad gaan denken we eerste even goed na over de mogelijkheden. Het is erg vroeg donker, dus de route moet niet te lang zijn, zeker niet omdat we vandaag laat op gang zijn gekomen. Buienradar leert dat er na 15 uur een flinke bui over het land trekt, zo’n rode die je zeker niet op je dak wilt krijgen. Maar we willen ook wat avontuur, want dat wordt door de dochter wel gewaardeerd. Een trekpontje over water doet het altijd goed. Maar waar zijn deze? Nu weet ik er uit m’n hoofd een aantal te liggen, waaronder een over de Dommel bij Liempde.
Terwijl manlief de lunch in elkaar flanst, duik ik de kast in op zoek naar een leuke route. Aansluitend aan het Dommeldal ligt het natuurgebied de Geelders. Een kleinschalig maar nat gebied dat doordrenkt is met slootjes, weilandjes en knotwilgen, een parel in het Nationaal Landschap het Groene Woud is. Dit nationaal landschap ligt pakweg tussen Den Bosch, Eindhoven en Tilburg. De bekendste gebieden in die regio zijn de Oisterwijkse bossen en vennen en de Kampina, maar de Geelders mag er ook zeker zijn. Ik vind een boekje van het Brabants Vennenpad en bij Liempde loopt een bijna rond lusje dat heel simpel aan elkaar te maken is. Onze route is geboren.
We zetten de auto neer aan de oever van de Dommel. Meteen nadat we de route zijn begonnen komen we bij het Duitse Lijntje. Door alle informatieborden niet te missen. Het oude stationnetje is nu een idyllisch woonhuis. Ooit was deze lijn dé verbinding tussen Londen – Berlijn – Sint Petersburg, dat zou je nu niet meer zeggen. Na de beide wereldoorlogen was het einde oefening met de lijn. Hier pakken we ook meteen het Brabants Vennenpad op dat met de geel-rode markering goed te volgen is. Het lijkt wel of de stickers nieuw opgeplakt zijn.
We lopen door het buitengebied en de populieren in dit landschap vallen direct op. Populierenhout is erg handig voor het vervaardigen van klompen, iets dat in deze omgeving veel gedaan werd. Het waait hard vandaag en de bomen waaien dan ook flink heen en weer. We lopen de Geelders in en direct vallen de rabatten op. Dit zijn ophogingen in een bos, een soort ruggetjes waar de bomen op staan met om de paar meter een sloot. Meestal staan die sloten droog omdat ze juist bedoeld zijn om water snel af te voeren. Hier staat gelukkig volop water in de sloten. De Geelders is een van de belangrijkste natte bosgebieden van Nederland. Dus houden ze het water maar al te graag hier.
We lopen over bruggetjes en in de randen van de sloten zien we geregeld dubbelloof staan, een zeldzame varensoort die van natte omstandigheden houdt. Midden in het bos komen we ineens bij een soort hooilandje met knotwilgen. Het is een prachtig gezicht. De zitbank die uitzicht op dit landschap biedt heeft niet voor niks drie hartjes.
Nadat we door een Amerikaanse eikenlaan met grote veelstammige eiken het bos verlaten steken we het Duits Lijntje weer over. We slaan al snel rechtsaf het Dommeldal in. Kleinschalige weilandjes omringd met houtwallen bepalen het beeld. We komen langs hoeve Groot Duijfhuis, een prachtige boerderij aan de rand van de Dommel. Naast de hoeve staat een oude duiventil. We lopen er even naar toe om de Dommel, de hoeve en de duiventil van dichtbij te bekijken. Zie je die opstaande rand halverwege de toren? Die is bedoeld om er voor te zorgen dan steenmarters niet omhoog kunnen klimmen. Duiven zitten er trouwens niet meer in. Wel een broedende kerkuil. Die zien we overigens niet, maar wel twee ooievaars!
We lopen verder en komen dan eindelijk bij het trekpontje. Hij ligt gelukkig aan de goede kant, dus we hoeven ‘m niet eerst naar ons toe te halen. Hij trekt wat zwaar, dus het gaat niet snel. Tijd genoeg dus om van het water en de omgeving te genieten. Na dit avontuur is het nog maar een klein stukje naar Liempde en vandaar gaat het weer terug naar de auto.
Ook in de winter is deze route zeker een aanrader. De voeten gaan nu wel jeuken om ook de rest van het Brabants Vennenpad te gaan lopen. Hij is gestegen op het to-do-lijstje.
