Gemaal Oude Rijn, Deukerdijk 42, Pannerden
In Nederland zijn heel wat Klompenpaden uitgezet. Vandaag lopen wij het Klompenpad door de Rijnstrangen. Een gebied met veel water, moerassen en de Oude Rijn die door het gebied stroomt. Moeilijk is het niet om je in te beelden hoe de Romeinen hier doorheen voeren.
Toen de enorme gletsjers van de voorlaatste ijstijd wisten door te dringen tot Midden-Nederland, werd de Rijn gedwongen een zuidelijkere route te nemen. De rivier slingerde vrij door het landschap, tot men in de dertiende eeuw voorzichtig startte met de aanleg van dijken. Op een mensenleven lijkt het natuurlijke landschap niet zo veel te veranderen, maar schijn bedriegt. De hoofdstroom van de Rijn voerde tot de aanleg van de dijken door het Rijnstrangengebied en zo verder via de Nederrijn. Pas later werd de Waal de hoofdstroom. In 1970 werden de Rijnstrangen definitief van de Waal afgesloten en verdween de dynamiek. In tegenstelling tot het overgrote deel van Nederland ging het landschap hier niet radicaal op de schop. Oude lopen zijn te herkennen aan laagten, moerassen en open water, terwijl oude stroomruggen als hoogten in het landschap liggen.
We stappen uit de auto bij het oude stoomgemaal uit 1882. Het is nog dicht, dus even geen bezoekje. We gaan op pad en direct gaan we al over een smal pad richting de Oude Rijn. Na een akker komen we als snel in een broekbosje, waar het lastig lopen is. Niet vanwege het pad, maar omdat we het overstekende wild, lees de vele tuinslakken, niet willen pletten. Hij zijn er ontelbaar veel in vele kleuren, hoeveel diversiteit kan een soort hebben.
Al snel komen we bij de eerste attractie, een trekpont. Hij ligt aan de andere oever. Er staan twee mensen, maar die blijken niet onze kant op te willen komen, dus moeten we zelf de pont naar ons toetrekken. En dan natuurlijk ook onszelf weer naar de andere oever trekken om verder te kunnen lopen. Een goede work-out, maar wat is het prachtig. De gele plomp steekt met zijn hoofdjes boven het water uit en meerkoeten en futen zwemmen om ons heen. Ik vind op een bootje varen altijd heerlijk. Het geeft een bepaalde rust. Het landschap bekijk je vanaf een andere kant.
Eenmaal aan de overkant volgen we een klein stukje fietspad, maar al snel gaat het weer over smalle graspaden en over dijken. Overal om ons heen vliegen ooievaars. Ze zoeken naar lekkers voor hun jongen, die op de nesten zitten. Met een hond is deze route overigens niet toegestaan, want overal staan bordjes dat deze vanwege de begrazing en de vogels niet welkom zijn.
Dan komen we bij een moerasje en is het een hels kabaal. Overal liggen vlotjes, nestplankjes bedoeld voor de zwarte stern. Een zeldzame vogel, die zich hier kennelijk thuis voelt. Ook zij hebben jongen en deze schreeuwen heel hard dat papa en mama hard moeten doorwerken omdat ze honger hebben. Al wandelend langs het moeras komen we bij het kerkje van Oud-Zevenaar. Naast het kerkje zit een horeca-gelegenheid, tijd voor een welverdiende pauze. Ze hebben een klompenpadlunch, die moet natuurlijk uitgeprobeerd worden.
Als we verder wandelen blijven we zicht houden op het kleine kerkje. Zo aan de rand van het dorp ligt het prachtig in het landschap. Het lijkt wel een schilderij. Dan komen we bij de Kleine Gelderse Waard, een stukje natuurontwikkeling op voormalige landbouwgrond. Er zijn plassen ontstaan en op de oevers groeien allerlei leuke bloemen. Het water zit vol met waterviolier, wat een prachtig gezicht. Het pad gaat nu door een jungle van riet. De planten omarmen je terwijl je het smalle pad probeert te volgen. Na een bocht zien we de volgende trekpont om weer aan de overkant van de Oude Rijn te komen. Genieten!
Dan gaat het pad verder door de weilanden. We komen door een stukje oud ooibos, waar we vele beversporen vinden. Aan de enorme populieren zijn ze nog niet begonnen. In het volgende weiland komen we koeien tegen, maar deze hebben het te druk met het herkauwen van het gras, ze kijken nog niet op of om. Er is een ooievaarsnest in het zicht. We lopen er onderdoor en de jongen drukken zich plat zodat we ze niet zien. In het stevige nest woont ook nog een huismus, ruimte genoeg aan de onderkant. Eenmaal op de dijk zien we de jongen weer rechter gaan zitten.
Over de dijk lopen we weer richting het gemaal. Het was een mooie afwisselende route die goed via de paarse klompjes te volgen is.