Duitsland zit vol met verrassende regio’s die voor Nederlanders en Belgen nog onbekend zijn. Hoog tijd om daar verandering in aan te brengen! Wij brachten een paar dagen door in het Taubertal, ook wel het “Liebliches Taubertal” genoemd. Dit pittoreske dal ligt op slechts een halve dag rijden, ten zuiden van de lijn Frankfurt am Main – Würzburg. De foto’s die we van tevoren hadden bekeken, beloofden al veel goeds.
We vertrekken vroeg, want we moeten ons rond 12 uur in Duitsland melden. Het verkeer rijdt vlot door, op twee kleine ongelukken na. Bij het laatste incident verlaten we zelfs de snelweg en rijden we een stukje binnendoor.
Onze aankomst in het Taubertal is betoverend: uitgestrekte velden vol bloeiende zonnebloemen. Natuurlijk stoppen we even om dit prachtige uitzicht vast te leggen. Nog maar een klein stukje en we bereiken onze eerste halte: Kloster Bronnbach, verscholen tussen de heuvels aan de oever van de Tauber.
Kloster Bronnbach bestaat uit een indrukwekkend kloostergebouw, kloosterkerk, oranjerie, watermolen en een grote hoeve, tegenwoordig omgetoverd tot hotel. We krijgen een ruime kamer met uitzicht op het klooster. Eerst staat er een uitgebreide lunch in de wijnkelder op het programma: een soort mega verwenborrelplank vol lekkers uit de streek. Het Taubertal staat bekend om zijn wijnen en kastelen, maar wij vervangen de wijn graag door een heerlijk vers sapje.
Na de lunch constateren we dat het nog droog is. Omdat zware buien voorspeld worden, maken we voor de rondleiding een kort wandelingetje door de baroktuin. Daarna begint onze privérondleiding door het klooster, dat in 1157 werd gesticht. Onze gids is een wandelende encyclopedie en vertelt honderduit over de 30 monniken en 110 broeders die hier vroeger woonden. We lopen door de kloostergang langs een bron, vroeger de wasplaats. Onder de vloer liggen maar liefst 600 notabelen begraven. Zo kwam het klooster aan veel geld en overige bezittingen, zoals bos en weilanden. Want deze plekken kon je kopen om in de hemel te komen. Veel zerken zijn tegen de muren geplaatst om ze te beschermen tegen slijtage. De monniken zelf liggen op het kerkhof buiten.
Het gebouw zelf is adembenemend en indrukwekkend, terwijl buiten de regen met bakken uit de lucht valt, waar zelfs een klap onweer bij zit. Het maakt het sfeertje wel compleet. Ooit lag het middenterrein van de kloostergang lager, waardoor regenwater de binnenplaats in een moeras veranderde en de muren verzakten. Nu zijn er steunberen geplaatst, is de waterafvoer verbeterd en is het terrein opgehoogd. Dat het systeem werkt, merken we meteen: het regent onophoudelijk, maar de binnenplaats verandert niet in een zwembad.
In de voormalige Kapittelzaal, een ontmoetingsruimte, ligt de prior begraven (de leider van het klooster). Een roodstaart heeft hier een nestje gebouwd, terwijl buiten het gebedel van twee jonge torenvalken klinkt. De romaanse kerk is de oudste, minst aangetaste van Europa en ouder dan de Notre Dame in Parijs of de Dom van Keulen. De plattegrond is nooit aangepast. Het interieur werd tijdens de Dertigjarige Oorlog in de 17e eeuw door brand verwoest en 50 jaar later herbouwd in barokstijl.
Eveneens uit de 18e eeuw is de Josephsaal, met prachtige plafondschilderingen. Hier werden sponsoravonden gehouden, waarbij leuke verhalen uit het Oude Testament centraal stonden. Positieve verhalen leverden namelijk meer financiële steun op. Na de rondleiding miezert het nog een beetje, maar we vinden het droog genoeg om het kloosterdomein verder te verkennen. We wandelen langs de watermolen en klimmen de heuvel op om bij de wijnranken te kijken, want we drinken dan wel geen wijn, druivenstruiken zijn in dit landschap in combinatie met cultuurhistorie toch wel erg fraai.
’s Avonds is er een klein misverstand over het diner: het hotelrestaurant is gesloten. Met hulp van de hoteleigenaar wijken we uit naar het naburige Reicholzheim, waar we genieten van de echte Duitse keuken: lekker en overvloedig! De zon breekt zowaar nog even door; we spoeden ons naar een prachtig uitkijkpunt met in de verte het klooster en overal mistbanken. Later ’s avonds zijn de lampen op het terrein aangegaan en maken we nog enkele sfeervolle foto’s van het klooster. Het heeft een spooky sfeertje.
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met het Liebliches Taubertal. Ontdek wat er allemaal in de regio te doen is op hun website.
Kijk ook op mijn andere blogs over het gebied:
Van burcht tot wijngaard in het Taubertal
