Met de stoomtrein naar de Oybin

Blog 2
We hebben er zin in vandaag. Het vooruitzicht dat we met een stoomtrein door het landschap tuffen om daarna de mooie omgeving van Oybin te verkennen maakt me bij voorbaat al blij. Net zoals gisteren is het ontbijt bij het Dreiländereck Hotell weer voortreffelijk en kunnen we het stukje van het hotel naar het station best lopen.

Eenmaal op het perron zijn vrijwilligers van de Zittaurer Schmalspurbahn al druk bezig om te treinen in gereedheid te brengen. In een ritje van iets minder dan een uur brengt de trein je door het landschap van Zittau naar Oybin of Jonsdorf brengt. De keuze voor Oybin is snel gemaakt, want wij willen graag Burg und Kloster Oybin zien. We kiezen uiteraard voor de coupé met panoramadek. We verwachten dat dat wel wat fris is, maar dat hebben we er graag voor over. Maar het valt goed mee.

Eenmaal in Oybin aangekomen lopen we door het lommerrijke straatje richting de berg waar de ruïne van het klooster en de burcht bovenop staan. Maar voor we aan de beklimming beginnen leiden de eerste trappen ons naar een barok bergkerkje uit 1708 met prachtige schilderingen op de muren. Dat de kerk op een helling ligt, is ook binnen te zien door de aflopende banken. Wat een stukje vakwerk!

Via de Rinderschlucht klimmen we verder omhoog naar de indrukwekkende klooster- en kasteelruïnes uit de 14^e eeuw. Een blikseminslag en de daarop volgende verwoestende brand zorgde ervoor dat de gebouwen in 1577 verloren gingen. Nu dwalen we door de overblijfselen van wat ooit de gangen waren waar Keizer Karel IV doorheen liep. In de immense ruïnekerk klinkt livemuziek met viool en piano; kippenvel. Het is een groot complex waar je een aantal uren doorheen kunt dwalen. Onderaardse ruimten, machtige uitzichten en prachtig monument.

In de middag besluiten we de bergen in te wandelen via de Steinzoo-route. Met wat verbeelding zie je in de rotsen allerlei dieren. Hier in dit middelgebergte wandelen we langs zandsteenrotsen. Een van de bekendste is de Kelchsteine. Later op de route zien we nog de ‘duif’, de ‘broedende hen’ en de ‘schildpad’. De zandsteenformaties zijn hier miljoenen jaren geleden ontstaan door zand en sedimentatie, afgezet in de toenmalige zee. Hierin zijn scheuren ontstaan en deze zijn gaan eroderen tot spleten. De steeds breder wordende spleten hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat de rotsen als zuilen over zijn gebleven. Voor wie avontuurlijke kinderen heeft, is deze route ook echt een aanrader. En wat ik zelf erg leuk vindt, aan het einde is er zelfs een watermolen.

Na een route vol klimmen en klauteren hebben we die ijscoupe op het terras wel verdient. Vanmorgen hadden we de eerste trein deze kant op, nu nemen we de laatste trein terug en we verheugen ons op de terugtocht in de panoramacoupé van de stoomtrein. De wind staat alleen nu anders, dus terug in het hotel kunnen we meteen de douche in om de zwarte roetdeeltjes van ons af te spoelen. Maar het was het zeker waard. Op naar het diner, waar de zalmfilet mij heerlijk smaakt.

Met dank aan
Deze reis is mogelijk gemaakt door Sachsen Tourismus. Klink op de links als jij meer wilt weten over Zittau of het Naturpark Zittauer Gebirge.

In het Dreiländereck Hotell Zittau genoten wij van het ontbijt, de heerlijke diners en hadden we een mooie kamer met uitzicht op de Johanneskirche met daarachter de heuvels van het natuurpark. We gingen met de Zittaurer Schmalspurbahn naar Oybin en bezochten daar Burg und Kloster Oybin. Daarna deden we de Steinzoo wandeling van Oybin.