Startpunt: Parkeerplaats Veerweg, Vortem Mullem
Nee, de titel is geen typefout en het gaat ook niet over mezelf. In mei bloeien namelijk de meidoornstruiken. En dat móet je zien! Waar kun je dan beter heen gaan dan naar de Maasheggen. De Maasheggen is een langgerekt gebied langs de Maas tussen Maashees en Cuijk. Het kenmerk van dit gebied zijn de heggen die het landschap sieren en ook de waarde er aan geven. Niet voor niks is dit gebied het enige UNESO biosfeergebied van Nederland. Het heeft dus een speciale status, alles hierover kun je lezen op de website van het gebied. Daarop staat ook een mooi kort filmpje. De moeite waard om even te kijken.
Omdat er kans was op een flinke bui, koos ik er voor twee kleinere rondjes te lopen, zodat een schuilplaats nooit heel ver weg was. In Vortem Mullem kozen we voor het de Pontipad met een kleine extra uitbreiding. Al bij het uitstappen worden we begroet door de koekoek. Onderweg worden bijna doof van het vele vogelgezang. Het is een ware traktatie. Neem daarbij de oude knoestige bomen, de bloeiende grasvelden vol boterbloemen, de geurende heggen en smalle graspaadjes en ik wordt helemaal blij.
Hier zie je hoeveel waarde zo’n landschap heeft en wat de rest van Nederland in de weilanden dan toch kaal is. Zoveel natuurleven is overweldigend om te zien. We zijn alweer bij de auto om het volgende gebied te bezoeken.
Parkeerplaats sportpark, Maasweg, Oeffelt
Bij Oeffelt lopen we de door de Oeffelter Meent. We nemen de route van Staatsbosbeheer met aan het einde een kleine afwijking. De route zou blauw aangegeven staan. Ik heb het gemist, maar er staan knooppunten paaltjes in het gebied en ik had uiteraard ook mijn GPS bij me, dus na een kleine bestudering van de kaart op de website van Staatsbosbeheer verliepen wij ons niet.
Dezelfde Maasheggen en toch heeft het gebied een totaal ander karakter. Geen stokoude bomen, maar wel weilanden vol gele boterbloemen waar de vlinder je om de oren vliegen. Je mag door de weilanden en langs de Maas struinen, dus genoeg redenen om volop te genieten van dit gebied. Aan de rand ligt een kleine zandafgraving die inmiddels bijna weer helemaal aan de natuur terug is gegeven. Het mooie is dat daardoor nog meer afwisseling ontstaat, want er lopen wat steltlopertjes en ook twee paartjes bergeenden vinden er een plekje. Daar waar de Oeffeltse Raam in de Maas uitkomt steken we deze over met een bruggetje omhult in witte bloemen. Het klinkt bijna als een sprookje. In enkele weilanden staan ook jonge runderen. Laat je er niet door afschrikken, want ze doen niks. Sommige zijn wat nieuwsgierig, maar deizen weg zodra je je hand omhoog steekt.
Wie goed kijkt ziet in de meidoorns spinsels zitten. Ga je dichterbij dan zitten er allemaal kleine rupsjes in. In sommige proppen proberen ze zich een weg naar buiten te wurmen, kennelijk is het tijd om de wereld te gaan verkennen. Het is een fascinerend gezicht als die pootjes die zwengelend een weg zoeken. Over een paar weken vliegen er nog meer vlinders rond.
Een goede heg hoort trouwens gevlochten te zijn. We zien onderweg verschillende voorbeelden van recent en wat oudere gevlochten heggen. Vroegen waren deze heggen namelijk bedoeld om het vee binnen in de weilanden te houden. Nu is dat overgenomen door het prikkeldraad, maar hier niet. Ieder jaar wordt ook het NK Heggenvlechten gehouden, een mooi evenement om te zien.
De zon schijnt volop, maar de lucht wordt al dreigender. We zijn bijna weer terug bij ons beginpunt. Het waren twee prachtige rondjes. Agnes zag tijdens deze route ook de bewegwijzering van het Maas- en Peelliniepad en kreeg meteen zin om deze te gaan lopen. Dus een volgende mooie route is al in de planning. Terug in de auto krijgt deze een flinke douche. Onze paraplu’s blijven droog.
