Startpunt: Pastoor Vullinghsplein, Grubbenvorst
Als ik hier in mijn eigen omgeving wandel, zie ik verschillende markeringen. De meeste wandelmarkeringen ken ik wel. Enkele jaren geleden viel mij een roodblauwe route op. Na een speurtocht op internet kwam ik erachter dat het gaat om het Napoleonspad, een route van Grubbenvorst naar Weert. Een nieuwe wandeling op de to-do-lijst was geboren.
Maar daar was ik er niet mee, want waar loopt deze route? Op zoek naar het boekje dus. Onvindbaar. Het was wel duidelijk dat de route samen met 11 andere gemaakt was ter ere van het 100jarig bestaan van de KNBLO, de wandelsportorganisatie. Een mailtje leverde op dat het boekje uitverkocht was, maar dat de markeringen nog wel aanwezig waren. Maar als je niet weet waar je moet beginnen, is dat niet handig. Na een oproepje op internet kreeg ik van iemand een GPX opgestuurd. Nu kon ik eindelijk zien waar de route liep. Een ander oproepje later leverde ook nog een boekje op, dus was ik helemaal blij. Later kwam ik er achter dat beiden hard nodig zijn voor het volgen van de route. Wil jij ook de route gids? Ik heb bij de uitgeverij er nog een paar op de kop kunnen tikken. Een daarvan kan voor jou zijn. Kijk in mijn webshop.
Etappe 1
Zowel de GPX als het boekje wijken van elkaar af, maar bij het lopen van de eerste etappes wist ik dat natuurlijk nog niet. Ik loop de route een beetje raar. Doordat wij halverwege de route wonen loop ik eerst het deel naar het westen richting Weert. Later zal ik dan de route richting het noorden oppakken naar Grubbenvorst. De eerste etappe gaat van Heythuysen naar Weert. Nadat we eerst door de straten van Heythuysen heen lopen, gaan we daarna de landerijen in. Weilanden en bosjes wisselen elkaar in hoog tempo af. Achteraf kunnen we zeggen dat het hele Napoleonspad een stil pad is. Weinig andere mensen kom je tegen. Ik vind dat zalig. De natuurgebieden die je tegenkomt zijn niet bekend, dus is het overal echt rustig. Dat komt de beleving zeker ten goede, want onderweg spotten we onder andere een ree.
We lopen door De Banen, een oude Peelrestant dat een aantal jaren geleden door het Limburg Landschap is hersteld. Nu is er meer ruimte om water vast te houden. Hierna lopen we via de kanalenkruising naar Schoor. De kanalenkruising is de kruising van de Noordervaart met de Zuid-Willemsvaart en het Kanaal Wessem – Nederweert. Napoleon gaf de opdracht tot het graven van de Noordervaart en is daarmee de naamgever van dit pad. Later zullen we richting Grubbenvorst ook nog restantanten van deze vaart zien. In Schoor lopen we langs een kapel, dat op een aparte wijze is uitgebouwd tot kerkje van het buurschap. Via een pad langs de Zuid-Willemsvaart lopen we Weert binnen. In het centrum staan best aardige gebouwen. Er is niet veel leven in de straten, ondanks dat het een doordeweekse dag is. Het station vormt het eindpunt van de etappe.
Etappe 2
Het stukje tussen Neer en Heythuysen ontbreekt nog in de route. Om het praktisch te houden loop ik daarom etappe vanuit huis. Eenmaal in Heythuysen aangekomen zal ik via een andere weg weer terug naar huis lopen. Ideaal om vanuit huis zo het natuurgebied het Leudal in de stappen. In het Leudal volgt het pad de loop van de Zelsterbeek, het kleine zusje van de Leubeek waar alle watermolens aan staan. Kleiner, maar niet minder mooi. De beek slingert door het landschap en verstopt zich zo nu en dan om later weer tevoorschijn te komen. Na klooster Elisabethshof lopen we voorbij een oude hoeve met bakhuisje en gaan de heide op. Zo in de winter komen de alleenstaande bomen mooi uit. Het heeft wel wat. Net voor we in Heythuysen aankomen lopen we over het grafheuvelveld bij de Busjop, een prehistorische begraafplaats van ruim 3000 jaar oud weet het infopaneel ons te vertellen. Het zijn heel wat grafheuvels die hier zijn gevonden. Erg indrukwekkend.
Etappe 3
Hierna ligt het project enige tijd stil. Noem het vergeten, andere wandelzaken gaan voor of wat dan ook. Tot ik het GPX-programma ging opruimen en constateerde dan het Napoleonspad nog afgemaakt moest worden. Het werd hoger op de to-do-lijst gezet. Met het uitbreken van coronavirus werd de route van stal gehaald. Hij voldeed mooi aan de eisen die gesteld worden. Route dichtbij huis en niet in de drukte. We starten wederom vanuit huis en lopen vooral door de (asperge)akkers richting de Heldense Bossen. Deze bossen zijn niet heel bijzonder met vooral veel dennen en Amerikaanse eiken. We komen er helemaal niemand tegen. Wel is het een groot bos, dus heerlijk om in te wandelen en je zinnen even lekker op nul te zetten. Eenmaal uit het bos lopen we door Helden. En wat komen we tegen midden in het dorp tegen over de kerk? Een verrukkelijke bakker; nou ja zijn gebakjes dan. Dat laten we ons op de bank naast de kerk goed smaken. Hoewel we nu de route eigenlijk achterstevoren lopen, kijken we wel bij ieder kruispunt of we kunnen ontdekken van welke kant de route kwam. Meermaals stuiten we op kruisingen zonder markeringen. Zonder boekje lopen was dus echt geen succes geworden. Na Helden lopen we zowaar langs een heuse schans. Dan denk je je eigen omgeving te kennen, nooit geweten dat dit hier lag. Nog een klein stukje en dan is het tijd om de taxi te bellen. Bob komt ons halen, we zijn toch niet ver van huis.
Etappe 4
Dan is het tijd voor de laatste etappe. Onze chauffeur brengt ons naar het kapelletje in Rinkesfort waar hij ons de vorige keer heeft opgehaald. Op naar Grubbenvorst. In het begin brengt de route ons wederom afwisseling tussen akkers en bosjes. Een fleurige bloemenakker en holle boomstammen met piepende spechtenjongen laten weten dat het volop lente is. Vandaag staat toch wel in het teken van water. Meermaals komen we een (oude) visvijver tegen en ook mag een stukje Noordervaart niet ontbreken. Dat in een grijs verleden ook de Maas hier nog liep merken we aan de moerassen waar we vandaag langs lopen. Het moeras van Dubbroek laten we wat links liggen, maar van gebied Koelbroek krijgen we de volle laag. Broek is een oud woord voor moeras. En wat is het kenmerk van een goed moeras…. Juist, muggen. Het is lunchtijd, maar we slaan de banken die in het gebied staan graag over. Eten doen we wel als we het gebied weer uit zijn. Het is er wel prachtig met die bloeiende gele lissen. Ten westen van Venlo lopen we nog een stukje over het oude Floriade-terrein. Het ligt er nog bij zoals toen. Wel raar om zo te zien. De paviljoens zijn niet allemaal in gebruik. In de lege neemt langzaam de natuur de overhand. Daarna stevenen we recht op Grubbenvorst af en komen we de plaats binnen langs het oude klooster. Grubbenvorst is een levendig toeristisch plaatsje met een leuke brink met oude hoeves in het midden. Uiteraard mag als afsluiting van de tocht een beloning niet ontbreken.
Het Napoleonspad is zeer de moeite waard. Het is een rustige route, door veel landerijen, maar ook veel natuur, beetje fifty-fifty. Je komt door verrassende stukken waar je weinig mensen zult tegenkomen. Al met al een heerlijke route om te lopen. Zorg wel dat je een GPX of een boekje bij je hebt, want met de markeringen in het veld ga je verdwalen. Wil je ook een boekje? Dat kan, ik heb er nog een paar weten te bemachtigen bij de uitgeverij. Kijk hiervoor in mijn webshop.
