Startpunt: Parkeerplaats Groenhovebos, Bosdreef 8-10, Torhout
Het is hoogzomer; onder een strakblauwe hemel is het prachtig wandelweer. Op naar het voor mij totaal onbekende Torhout, gelegen nabij het Belgische Brugge. Spoiler alert: in Torhout heersen groen en rust.
We parkeren de auto aan de rand van het Groenhove bos en volg voorlopig het Vossenpad, ofwel de bruine markering. Een aantrekkelijke speeltuin ligt er vandaag (een werkdag) verlaten bij en wacht op de kinderen die deze plek in het weekend gegarandeerd weten te vinden. Kinderen komen hier sowieso goed aan hun trekken, want het Groenhove bos komt later op de route.
Het meteen voorbij de markante toegangspoort gelegen Torwoud (prachtige woordspeling) is als eerste aan de beurt. Een strandje/grote zandbak met stapstenen, een avontuurlijke boomstamoversteek over de speelvijver, en nog meer speelaanleidingen bieden ook hier ruimte genoeg voor vertier. In het bos blijkt het niet anders. Kinderen, maar ook volwassenen, kunnen zich over en tussen allerhande speelvoorzieningen van boomstammen uitleven. Ook voor de natuurliefhebber is er overigens genoeg te beleven. De oevers van de vijver zijn begroeid met ratelaar, terwijl het water vrijwel geheel bedekt wordt door de fraai bloeiende kikkerbeet. Water betekent leven, en dus vliegen allerlei libellen af en aan. Bij een wat te snelle beweging verraden plonzen de aanwezigheid van groene kikkers.
Meteen na de speelvijver ligt een wat grotere waterplas. Op de oever zit een kleine zilverreiger, terwijl een jonge meerkoet op het water wat lekkers aangereikt krijgt van een van de ouders. Een enorme groene bank nodigt uit voor een pauzemomentje. Je moet er alleen nog wel eerst even op zien te komen. Even voel je je een kabouter, iets dat perfect past in deze avontuurlijke omgeving. Het blijkt een Big Bench te zijn, onderdeel van de Big Bench Community Project. Het Big Bench Community Project plaatst enorme, kleurrijke banken op panoramische locaties om mensen aan te moedigen de wereld vanuit een nieuw, speels perspectief te beleven. Dit is de tweede bank van België. Via een mooie vlonderbrug steken we het water over en beland aan de overkant tussen de margrieten.
We laten de natuur vanaf hier achter ons en wandelen het typische Belgische platteland binnen. Het is een bonte mix van akkers, (paarden)weides en lintbebouwing. De een vindt het misschien wat rommelig, maar wij vinden het heerlijk. Geen voorspelbaar wandeldecor waarbij je een uur lang meer van hetzelfde ziet, maar steeds nieuwe verrassingen. Een boer is druk bezig zijn gemaaide gras om te zetten om het in de zomerzon goed te laten drogen, terwijl een eindje verderop een paar paarden languit op de grond liggen. Dat is misschien ook wel het beste om te doen onder de wolkeloze hemel.
Via een achterpaadje wandelen we geleidelijk Torhout binnen. Het is beslist niet zo dat het meteen heel stedelijk kijkt. Landschap en stad gaan heel geleidelijk in elkaar over. Zo grazen er gewoon koeien op de weide tussen de woonbebouwing. Een opvallend gekleurd konijn (ongetwijfeld een ontsnapt exemplaar) steekt zonder uitkijken een weg over, maar bereikt gelukkig ongeschonden de overkant. Torhout blijkt verrassend groen. We wandelen bijvoorbeeld door het Amazoneplein. Van een plein is echter geen sprake; het betreft een mooie groen parkje dat in 2018 op deze plek werd aangelegd. Ook hier wandel je weer over een vlonderpad. Het kan in dit parkje dus wel eens natter zijn.
Via allerlei groene wiggen gaat de wandeling verder door de bebouwde kom, waardoor er veel te zien is. Het groenonderhoud is van een uiterst hoog niveau, de beplanting is fraai en er is veel aandacht voor de natuur. Gazons worden niet volledig strak gemaaid, maar bieden juist ruimte aan bloemen. Allemaal om de insecten een handje te helpen.
Na nog een heerlijk beschaduwd pad laten we Torhout achter ons. Een kleine kapel biedt onderdak aan Maria, terwijl een paard ons nieuwsgierig volgt in zijn bloemrijke weide. Akkers met tarwe en gerst onder een strakblauwe hemel met de hoge watertoren uit 1967 op de achtergrond zorgen voor een haast Frans aandoend tafereel. Zomerser kan dit ansichtkaartplaatje niet worden. Midden in het open veld wandelen we dan ineens weer onder een groepje hoge bomen door. Lekker zo’n schaduwmomentje.
Het Groenhove bos, dat beheerd wordt door Natuurpunt, is nu wel aan de beurt. Wat een heerlijk weelderig bos, met een keur aan boomsoorten en overal volop varens. De bruine route, die we tot nog toe volgden, wisselen we in voor de blauwe, het Bosleerpad. Daar is geen woord over gelogen, want je komt onderweg veel informatiebordjes tegen, over esdoorns, varens, boomheide (geen bos, maar ook geen open heideterrein), maar ook over de cultuurhistorie.
In dit voormalige vakantiedomein kom je namelijk ook veel interessante cultuurhistorische relicten tegen. In een voormalig zwembad groeit nu krabbenscheer, een zeldzame plant die je normaal alleen in laagveenmoerassen tegenkomt. Het zand dat ooit vrijkwam bij de aanleg van het zwembad, vormde een amfitheater. Nu zorgen de hoogteverschillen voor verschillende microbiotopen, ofwel een aantrekkelijk leefgebied voor insecten. Rabatten (slootjes met daartussen een smalle rug) maken duidelijk het hier ooit natter was. Dit water werd ook gebruikt voor een waterlabyrint. Dat gaat nu grotendeels schuil achter een weelderige beplanting.
Ineens verschijnt het Diocesaan Dienstenhuis Groenhove in beeld, dat dus goed verstopt ligt in het bos. Ooit stond hier een kasteel uit 1867, maar dat werd kort na de Tweede Wereldoorlog gesloopt. De drie dochters van de oprichter van het kasteel en daarmee de drie erfgenamen (allen kloosterlingen) besluiten het domein aan Bisdom Brugge te schenken. Er wordt in de jaren ’50 besloten op het domein een groot centrum voor vrouwelijke gelovigen te bouwen: Virgo Fedelis. Kloosterzusters van het bisdom kwamen hierheen voor een weekje vakantie. Het gebouw is somber, maar fraai tegelijk. Van een geloofsgebouw is nu geen sprake meer. In een van de vleugels zit nu een school, terwijl iedereen een kijkje kan nemen in de kapel, waar de paarse glas-in-loodramen voor een bijzonder lichtspel zorgen. Ook kun je terecht in cafetaria de Groene Specht. Verwacht hier geen friet met frikandellen. Wel kun je er de hele dag genieten van gebak, ijs en pannenkoeken. Tussen 11.30 en 13.00 uur staat er iedere dag een dagschotel op het menu. Laten we nu net voor 13u bij het Dienstenhuis zijn… Vandaag bestaat het dagmenu uit een groentesoep, aardappelpuree met gehakballetjes in tomatensaus en boontjes, en een brownie na. En dat voor een prijs van slechts € 19,-. Daar zeggen we geen nee tegen, dus laten we het ons heerlijk smaken. Wel buiten onder een parasol!
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Visit Torhout. De wandelingen in het Groenhovebos zijn te downloaden via deze pagina.
