Startpunt: Parkeerplaats tegenover Mosaqua aan de Landsraderweg in Gulpen
Vandaag een ontspannen tochtje. Heerlijk van het begin van de herfst genieten. Aan de datum te zien zou je niet zeggen dat de herfst nog moet beginnen, maar met dat gekke weer van dit jaar is dat toch echt zo. Datzelfde weer zorgde ervoor dat we zelfs nog op het terras konden zitten. Daar zijn we dan ook maar mee begonnen. Nadat we het terras van de Pannenkoekenmolen hadden uitgeprobeerd zijn we aan onze tocht begonnen.
De wandeling begint al meteen goed door het park van Gulpen. Met al die fonteinen doet het groots aan. Wat ook groots aan doet is de enorme beukenlaan waar we doorheen wandelen. De blaadjes vallen al flink, dus dat geeft aanleiding tot blaadjes gooien en blaadjes schoppen. Als een kind zo blij…
Verderop ligt Kasteel Neubourg. De naam, maar ook de uitstraling doet buitenlands aan. Er staan bouwhekken voor, een raam zit dichtgetimmerd, een ruitje is kapot. Niets doet denken aan de grandeur van weleer. Als we voor de kasteelmuur langs lopen zien we dat ze druk bezig zijn met de restauratie van dit stokoude pand uit 1288. Ongelofelijk dat het er nog staat, maar hier zijn nog wel jaren zoet mee.
Als we verder lopen gaan we via de weilanden richting het riviertje de Gulp. Ondanks dat het erg droog is geweest schuilt er in het weiland stiekem een natte plek. Een vieze lachende dochter tot gevolg…
De Gulp ontspringt net aan de andere kant van de grens is het Belgische Homburg en stroom over 22 lieflijke kilometers door het Heuvellandschap, waar het in Gulpen uitkomt in het grotere zusje de Geul. Het behoeft geen uitleg dat Gulpen naar dit riviertje genoemd is. Doordat het een snelstromende rivier is, komen er veel bijzondere soorten voor.
Daarna wordt het klimmen, het rivierdal uit naar boven op de heuvel met een prachtig uitzicht tot gevolg. Hier komen we ook de eerste vakwerkhuizen tegen. Dit was vroeger dé manier om goedkoop en gemakkelijk te bouwen.
Ik heb Zuid-Limburg al behoorlijk plat gelopen, voor zover dat kan in een heuvelachtig gebied, maar we vervolgen de tocht in een stukje waar ik nog nooit geweest ben. Mooie knotwilgen kenmerken dit stukje weiland. Het ziet er ruig uit. Eigenlijk ziet het er bekend uit. Niet vanwege de locatie waar ik ben, maar het beheer van het terrein.
Nadat we het weiland zijn overgestoken vallen de puzzelstukjes op z’n plek en vind ik aan de draad een infoblaadje van ARK Natuurontwikkeling, mijn oude werkgever. Dit is een van de percelen in het nieuwe project van het Gulpdal. Een project waarbij wordt gekeken hoe door middel van natuur de wateroverlast bij flinke regenval bij de dorpjes aan de Gulp voorkomen kan worden.
Na wederom een klim omhoog lopen we door de boomgaarden naar Reijmerstok. Dit vormt een leuke afwisseling in het landschap. Ook hier is altijd van alles te zien. In de winter als het heeft gevroren de ijspegels aan de bomen, in de lente de bloei en nu hangen er overal mooie appels. Voorbij de boomgaarden komt er een grote heuvel in het vizier. Het is een viaduct van de oude trambaan die van Maastricht naar Vaals liep tussen 1922 en 1938. Lang heeft de stoomtram dus niet door het Limburgse Heuvelland gereden. De economische crisis van de jaren 30 en opkomst van de auto deden de lijn de das om. We zien een van de laatste restanten van de lijn en lopen onder het viaduct door.
Via een laantje zien we in de verte Kasteel Neubourg alweer liggen. Het was een mooie, herfstwandeling. Tijd voor een pannenkoek 😉.
