Rondje Roodborn

Startplek: Parkeerplaats Eyserbosch, Moorenheideweg, Eys

Al weken roep ik thuis dat ik nog eens naar Roodborn wil. Ik vind het daar zo mooi en het is al best wel lang geleden dat ik daar geweest ben. En dat een wandeling niet altijd heel lang hoeft te zijn bewijst dit gebiedje. Slechts 5 km, maar je hebt het gevoel dat het langer is én dat je ergens in het buitenland bent geweest. Een echte vakantie-in-eigen-land-wandeling.

Vanaf de parkeerplaats lopen we eerst een stukje door het Eyserbosch. De vogels fluiten ons een warm welkom en de bosbodem is rijk begroeid met vooral bramen. Aan het einde van het pad is al meteen een eerste uitzicht, helaas niet heel goed zichtbaar door een tak die wat laag hangt. We dalen af en komen in Roodborn, een waterwingebied van de Waterleiding Maatschappij Limburg. Het eerste wat opvalt is het gigantische uitzicht over het Zuid-Limburgse heuvelland. Met de cipressen op de horizon en overal kleine dorpjes en kerkjes.

Wat hier ook leuk is, is naar beneden kijken. Dan bedoel ik niet het dal in, maar naar de grond. Tussen het gras is het hier een waar bloemenparadijs. Door de regen zijn de margrieten verwelkt (liep sowieso al op z’n eindje), maar de beemdkroon staat er nog prachtig bij. Ook zien we al meteen een hondskruid, een orchideeënsoort. Vanwege de droogte valt het aantal bloemen wel tegen. Ik heb jaren geleden hier echt een zee van bloemen aangetroffen, nu overheerst toch het gras. Maar de vlinders en andere insecten vliegen wel volop rond. Hopelijk doorstaan ze deze droge periodes.

Al wandelend door het veld komen we bij het Miljoenenlijntje, diep ingesneden in de heuvel. Vanwege COVID-19 rijdt er vandaag geen historische trein over het spoor. Wij lopen door een holle weg met meer bloemen en nemen een pad richting de Eyserbeek. Wat is dat in de lucht? Een hele grote roofvogel cirkelt over het weiland heen. Dan wat verder weg, dan weer dichterbij. Het is een machtig gezicht. Het is een te grote roofvogel voor een buizerd. Maar dan valt de gevorkte staart op en de grijzige kop; een rode wouw. Wauw! De vogel lijkt zich niks van ons aan te trekken en blijft doorgaan met rondcirkelen. Prachtig! Deze vogel komt niet veel voor in ons land, dus een wouw zien blijft een feestje.

Dan wandelen we het dal van de Eyserbeek in. Deze kronkelt door het bos en de weilanden. Ik vind het een prachtige beek. De weidejuffers vliegen massaal boven het water. Via een donkere tunnel gaan we weer onder het spoor door. Deze tunnels zijn ook heel waardevol voor allerlei dieren die de oversteek willen maken, maar ook voor kleinere dieren die graag in grotten en vochtige ruimtes leven.

We lopen door tot in Eys en besluiten daar even wat te drinken. Op het terras zie je alleen maar historische hoeves om je heen. Ik durf bijna niet het vergelijk met het buitenland te maken, want ook dit is Nederland. Als we terug lopen naar de auto komen we voorbij een muurtje waar een paar muurhagedissen ons aanstaren. Ze zijn prachtig met hun blauwe flanken en groene buik. Dan begint de lange klim omhoog. Wie heeft er verzonnen dat de auto boven staat? Nog een stukje door het Eyserbosch en dan zijn we rond. Een prachtige wandeling waar je door de hellingen en de vele natuur die er te zien is toch een middagje over doet.

Download file: Rondje roodborn - 5,5km.gpx