De Höga Kusten, waarschijnlijk heb je er nog nooit van gehoord. In het noordoosten van Zweden vinden we hier spectaculaire uitzichten, grote rotsformaties en onbewoonde natuureilanden en dat allemaal in een gebied dat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO staat. Dit gebied moet je gezien hebben. Ik neem je mee op reis langs enkele hoogtepunten. Vandaag maken we kennis met het eiland Ulvön en Skuleskogen Nationalpark.
Dag 3
De volgende dag houden ze de hele dag slecht weer. Daar passen we ons programma dan ook maar op aan. Maria heeft de avond ervoor ons ontbijt al klaar gezet, dus die eten we wanneer het ons uitkomt op in het appartement. Na nog wat laatste foto’s van het huisje, het uitzicht en de receptie van Lappudden Friluftscenter pakken we in. Ik kan het niet nalaten om bij de ingang van het dorp toch even te stoppen om foto’s te maken van het entreekunstwerk. Rijdend door de heuvels zetten we koers naar Docksta. Hier wonen Sarayka en Evert nu al vijf jaar. Ze namen enkele jaren geleden Jeltsjes Chokladpraliner over.
Het echtpaar heeft niet alleen een goed lopende chocolaterie met lunchroom, maar ook vakantieappartementen. Terwijl onder het genot van heerlijke Belgische bonbons en thee de regen wordt afgewacht, krijgen we het verhaal van Evert en Sarayka te horen. Als het wat droger wordt, gaan we weer verder, maar natuurlijk niet voordat we een doosje bonbons hebben ingeslagen, ons excuus, als cadeautje voor papa.
We hebben nog tijd voor we ons bij de veerboot naar Ulvön moeten melden, dus besluiten we om naar het westelijke uitzichtpunt van Skuleskogens nationalpark te gaan. Door de regen is het mos fluorescerend groen. Het is wel uitkijken op het lange vlonderpad dat ons van de parkeerplaats naar het uitzichtpunt brengt. Het is een eerste kleine kennismaking met dit 3000 hectare grote gebied, dat in 1984 is uitgeroepen tot nationaal park. Het natuurgebied is een aaneenschakeling van torenhoge sparrenbossen, beekjes in lange valleien, rotsen en watervallen. Terwijl we uitkijken over het bos met daarin een meer omgeven door moeras, besluiten we niet over het vlonderpad terug te lopen, maar het smalle rotsachtige paadje door het bos. Wel een uitdaging met al die nattigheid, want het is best glad met plassen. De combinatie van de stenen, de bosbessen en de sparren zijn een cadeautje; wat een onvergetelijk landschap is dit. Vanmiddag gaan we terug, want nu wacht de boot naar Ulvön.
Bij onze volgende slaapplek in Köpmanholmen, Kajkanten Restaurang B&B ligt ook de veerboot naar Ulvön. De B&B is het oude botenhuis dat nu verbouwd is tot een mooi restaurant met diverse kamers. Eerst is het tijd voor een volgende boottocht. Er zijn twee boten die naar het eiland varen, de snelle waar geen auto op kan en de iets langzamere waar ook auto’s op kunnen. Wij hebben de snellere boot, maar nog altijd duurt de overtocht maar liefst vijf kwartier. Door het slechte weer is de zee een stuk onstuimiger dan gisteren en al bij het opstappen ligt de boot te schommelen. Eenmaal uit de beschutting van de omringende heuvels en op het grote open water spatten de golven hoog op. Ik ben totaal geen waterrat en het achterdek met uitzicht is voor mij al snel geen optie meer. Agnes geniet met volle teugen, maar ik zoek mijn heil binnen vooraan op de boot, met uitzicht op de horizon. Dat helpt wel iets, maar voorkomt niet dan ik na 75 minuten heel erg blij ben dat de aanlegsteiger van Ulvöhamn in zicht is. Terwijl ik met een soort van dronken gevoel van de boot af ga en naar de Ulvö Kapell wandel, krijg ik de subtiele mededeling van Agnes: “Mam, je ziet geel!”. Eerlijk gezegd heb ik van het stukje van de boot tot aan de kapel weinig mee gekregen. Bij de kapel is gelukkig een bankje en daar neem ik even de tijd om weer op adem te komen, wat te eten en te drinken. Bij kapel denk je al snel aan een soort klein kerkje, maar deze kapel is gemaakt in een oude schuur (het schip) uit 1622 met daarnaast een klokkenstoel. Waar je er aan de buitenkant wellicht zo langs zou lopen, is naar binnen gaan écht zeer de moeite waard. De wanden en de plafonds zijn bedekt met prachtige tekeningen van met name vissers. Ulvön werd namelijk ooit gekoloniseerd door de vissers uit Gävle, die de visrechten voor de kust van de koning hadden gekregen. De kapel is nu onderdeel van het Ulvö museum dat verderop in het dorp ligt.
Nadat ik me meer wat beter voel, gaan we de Lotsberget beklimmen en krijgen zo een prachtig uitzicht over het dorp en de baai waaraan het gelegen is. We wandelen heerlijk langs de rode vissershuisjes en uiteraard nemen we een kijkje in het Ulvö Museum, wat gratis toegankelijk is. Het bestaat uit een oud woonhuis van een vissersfamilie uit Gävle en een botenloods. Je krijgt er een goede indruk van het vissersleven van de vorige eeuw. Het eiland is trouwens dé bakermat van de surströmming, gefermenteerde haring. Wij proberen het toch maar niet uit, want de boot vertrekt alweer bijna. Snel brengen we nog een bezoekje aan het winkeltje op het eiland (Netterlunds Lanthandel), waar je teruggaan naar grootmoederstijd. Wat een heerlijk winkeltje. Terwijl we het pad afdalen naar de steiger verheug ik me al op de terugvaart. We hebben wind mee verzekert de kapitein me, dus het valt nu wel mee. Voor de zekerheid installeer ik me maar meteen voor op de boot naast de kapitein. Agnes kiest wederom stoer voor het achterdek en maar goed ook, want terwijl ik mij tijdens de tocht concentreer op de golven en de horizon, komt ze halverwege ineens enthousiast naar me toe. Uiteraard niet om te kijken hoe het met ma is, maar om een foto te laten zien van een zeearend die ze zojuist op een van de kleine grindeilandjes in de zee heeft gespot.
Eenmaal terug op de vaste wal melden we ons bij de B&B. We maken kennis met onze kamer en besluiten, voordat we gaan eten, eerst nog een rondje te wandelen in het nationaal park dat we vanmorgen al even bezochten. We rijden naar de zuidelijke ingang om de vlonderpaden te volgen naar Slåttdalsskrevan, een indrukkende kloof midden in het gebied. Door de vele regen van de afgelopen dagen stromen de beekjes flink en ook de waterval die we tegenkomen is meteen al indrukwekkend. Na verloop van tijd komen we een flink stenenveld tegen. Deze ronde stenen zijn niet heel gemakkelijk om overheen te lopen. Wel zijn ze stokoud. De Höga Kusten zijn niet voor niks UNESO werelderfgoed. Het zit zo: ooit was dit vlak land. Door bewegingen van de aardkorst komt al decennialang de aarde hier in de Hoge Kust omhoog. Zo stijgt het land bijvoorbeeld op Ulvön nog acht millimeter per jaar. Deze stenenvelden zijn de oudste delen die ooit voor de stijging al boven het land uitstaken. Hier hebben dus vanaf de ijstijd nooit bomen gegroeid. We klimmen steeds meer over de natte stenen heen, terwijl het inmiddels ook weer is gaan regenen. We komen bij de Slåttdalsskrevan, een 200 meter lange, 30 meter diepe en 7 meter brede kloof die de berg in tweeën splitst. Er is niets te veel gezegd, heel indrukwekkend en het slechte weer geeft de plek nog eens een extra mystieke dimensie. We besluiten om het pad over de Slåttdalsberget terug te nemen. In de stromende regen klimmen we over de stenen omhoog, waarbij het uitzicht compleet vervaagt. Eenmaal op de top stopt het met regenen en breken de wolken. Wow, wat een fantastisch uitzicht is dit. Onbeschrijfelijk!!! De plassen op het plateau zorgen samen met het uitzicht voor een geweldig landschap. We zoeken via de blauwe stippen onze weg weer naar beneden. Het pad is langer dan we hopen en het wordt later en later. Eenmaal weer op de vlonderpaden schieten er twee vrouwtjes auerhoen voor ons weg. Erg bijzonder dat je deze in het bos hebt gezien, horen we een dag later in het bezoekerscentrum van het gebied.
Het wordt donkerder en donkerder, die 7,5 km hier is niet hetzelfde als 7,5 km bij ons. Ga je hier ooit wandelen, trek er dan genoeg tijd voor uit. Zodra ik weer bereik heb, bel ik maar even naar de B&B om te zeggen dat we wat later zijn voor het eten. Eenmaal terug in de B&B zoeken we in het restaurant een tafeltje bij het raam aan de haven waar de boten uit Ulvön aanmeren. We kiezen beide voor een visgerecht, want als je aan de kust bent, kan dat eigenlijk ook niet anders. We genieten van het heerlijke eten, terwijl we naar de boten kijken die aanmeren. Wat een indrukken hebben we vandaag gehad. Tijd voor ons bedje.
Met dank aan
Deze dag is mogelijk gemaakt door Höga Kusten Turistservice, Jeltsjes Chokoladepraliner, Kajkanten Restaurang B&B, Ulvö-museum en M/V Ulvön. Wil jij meer weten over de Hoge Kust, kijk dan op de website van Höga Kusten.
Via M/V Ulvön voeren wij van Köpmanholmen naar het eiland Ulvön en bij Kajkanten Restaurang B&B, genoten wij van het diner, het ontbijt en sliepen in een kamer met uitzicht over het de zee.
Lees ook de andere blogs over deze reis door de Höga kusten
Dag 1: Edsele Gruva, Nämforsen hällristningar, Glamping Höga Kusten
Dag 2: Mannaminne, Högbunden, Rotsidan
Dag 4: Lilla Högakustenleden, Västanåfallet en Västernorrlands Museum
