Startpunt: Parkeerplaats tegen over restaurant, Lütticher Str. 340, Aachen
Het Drielandenpunt op de Vaalserberg kent iedereen wel. Aan de Duitse kant vind je een enorm bos. Binnen een paar tellen waan je je diep in het buitenland. Wij gingen op verkenning in het Preuswald bij Aken.
Voor deze wandeling parkeren we niet op het Drielandenpunt, maar we rijden naar de andere kant van het bos, langs de weg van Aken naar Kelmis. We zijn de wandeling nog maar net begonnen of we komen in het ….park, met prachtige oude bomen in allerlei soorten en maten.
Even later wacht ons een stevig klimmetje, maar het is niet voor niets, want we worden getrakteerd op een prachtig uitzicht over Aken. Let ook eens op het kasteeltje wat je ziet, het heeft de vorm van een gezicht. Via een prachtige holle weg lopen we naar beneden naar een oud gehuchtje bestaande uit een oude hoeve en wat huisjes. Wat een massa’s eikels zitten er trouwens aan de bomen. Dit wordt een zeer goed mastjaar!
We gaan weer klimmen en via een kleine trap lopen we langs een oude grenswal met prachtige eeuwenoude bomen. Daarna dalen we weer en zien we in de verte de spoortunnel die onder de Vaalserberg door gaat. De uitkijktorens op de Vaalserberg zijn goed zichtbaar. Eenmaal onder het spoor door, stuiten we op een boerenkraampje. Nu verkopen mensen wel vaker dingen aan huis, maar hier liggen niet alleen aardappelen, jam en worsten, maar ook echte Duitse kuchen. Dat is erg origineel en we proberen ze dan ook graag uit. Het is een leuke boerderij trouwens, want ze hebben paarden, koeien, varkens en geiten. Als we onze wandeling vervolgen kunnen we ze allemaal goed bekijken. Via een klein smal paadje gaan we verder om zo dichterbij de kasteelachtige ingang van de spoortunnel te komen.
Eenmaal het spoor weer over klimmen we verder en verder over een smal pad omgeven door weilanden, maar wij lopen heerlijk beschut door de begroeiing links en rechts van het pad. Vroeger was dit een smokkelpad om aan de andere kant van de grens vrij het geloof te kunnen belijden. Wij kunnen ons er alles bij voorstellen. Eenmaal de Belgische grens over wordt het pad breder en het bos uitgestrekter. Een typisch Ardens bos, maar voor de afwisseling totaal niet vervelend. Dan vinden we in het bos wat kleine heuveltjes. Dit moeten grafheuvels zijn, in het Vijlenerbos, hemelsbreed niet heel ver hier vandaan, liggen er ook. We zwerven door het bos heen en vinden kleine paadjes om zo al slingerend door beuken-, naald- en eikenbos terug te keren naar de auto.
