Op de grens van Duitsland, Polen en Tsjechië vind je het kleinste middelgebergte van Duitsland. Bij uitstek een geschikt wandelgebied. Natuurpark Zittauer Gebirge biedt tal van uitdagende wandelpaden met hoge rotsformaties. Deze grensstreek loopt ook over van de cultuurhistorie, compleet met stoomtrein, kloosterruïne en een historische stad.
Vriendin Helen en ik zijn op tijd vertrokken, maar het is al laat als we in het Ringhotel Dreiländereck in het centrum van Zittau aankomen. Met een volle dag rijden is deze bestemming vanuit Nederland net te doen. We hebben wel trek, dus nadat we ons op de kamer geïnstalleerd hebben nemen we plaats in het restaurant voor een heerlijk diner. Daarna strekken we nog kort onze benen, maar dan duiken we snel het bed in, want morgen worden we al vroeg verwacht bij onze stadsgids.





De volgende dag staan we al vroeg bij het mooi opgemaakte en heerlijke ontbijt van het hotel. Niet veel later melden we ons bij de Toerist Info Naturpark op de Marktplatz. Hier krijgen we van een medewerkster tips over mooie plekken in het natuurgebied en staat er een stadsgids klaar om ons op sleeptouw te nemen door deze oude stad. Zittau kent een lange geschiedenis en vormde door haar ligging op de grens van Polen, Duitsland en Tsjechië een centrale rol in koopmansgeschiedenis en later in de textielindustrie. Zittau kende in 1757 een verwoestende stadsbrand. Bijna alles ging ten onder, net als de bloeiende welvaart. Het duurde bijna een eeuw voor het hart van het stadje weer opgebouwd was. Zittau is er zeker weer bovenop gekomen, wat ook de zien is in de raadzaal van het stadhuis, met glas-in-loodramen en details van bladgoud. De gids neemt ons mee naar enkele oude gebouwen in het centrum, zoals het zwembad, het postkantoor en het gymnasium. Ze liggen allemaal als een parel in het groene stadspark rond het centrum, de plek waar ooit de oude stadmuur stond. In het park vind je ook het bijzondere ‘Blumenuhr’, dat ieder seizoen opnieuw wordt ingeplant met de bloemen van dat seizoen en waar je ieder uur kunt genieten van het klokkenspel.
Dat Zittau ooit hét middelpunt was van de textielindustrie zien we in de ‘Kirche zum Heiligen Kreuz’. Nu is het een museum met maar één tentoongesteld stuk, maar wat voor stuk. Hier hangt een zeldzaam groot ‘fastentuch’ uit 1472, ofwel een vastendoek dat toen in de kerk over het altaar werd gebruikt in de vastentijd. Op dit doek staan negentig motieven uit het bijbelse verhaal. Het gigantische doek is maar liefst 8,40 x 4,80 meter. Voor je bij de kerk komt, loop je over het kerkhof. Vervallen stenen overgroeid met varens en grote bomen geven het kerkhof een aparte sfeer. Verder op in het Städtische Museen Zittau, dat gehuisvest is in het oude klooster, hangt nog een kleiner doek. Nou ja, klein… Dit doek uit 1573 meet 3,40 bij en 4,15 meter en is minstens zo bijzonder. Als uitsmijter van de rondleiding brengen we een bezoek aan de Johanneskirche en beklimmen we de 262 treden van de toren voor een geweldig uitzicht over de stad en de bergen.




In de middag gaan we grenshoppen. Indrukwekkende eikenlanen omlijsten de grens tussen Polen en Tsjechië. In een ronde naar Duitsland lopen is wat lastig door rivier de Neisse die Duitsland scheidt van de andere twee landen. Na een heerlijke, typisch Duitse maaltijd kijken we vanuit onze hotelkamer uit over de stad die we vandaag verkend hebben.


Met dank aan
Deze reis is mogelijk gemaakt door Sachsen Tourismus. Klink op de links als jij meer wilt weten over Zittau of het Naturpark Zittauer Gebirge.
In het Dreiländereck Hotell Zittau genoten wij van het ontbijt, de heerlijke diners en hadden we een mooie kamer met uitzicht op de Johanneskirche met daarachter de heuvels van het natuurpark. De rondleiding met de lieve en zeer kundige stadsgids kregen we van uit Tourist Information Zittau.
De vastendoeken en het klooster zijn te bezichten via het Städtische Museen Zittau.
Lees ook de andere blogs over deze reis in Naturpark Zittauer Gebirge.
Dag 2: Met de stoomtrein naar Oybin