Startpunt: Parkeerplaats bij de kerk, Plechelmusstraat, De Lutte
Wandelen in het prachtige nationaal landschap Noordoost Twente kan overal. Het kleinschalige landschap vol lanen, bosjes en weides leent zich uitstekend voor dagenlange wandelingen. Zo liep ik hier al eerder het Twentepad. Voor deze tweede wandeldag zocht ik een route uit op een locatie die voor een deel indruk had gemaakt tijdens het Twentepad. Zo’n stukje waarvan je zegt, hier zou ik wel eens meer van willen zien.
Ik kwam al snel uit bij de landgoederenreeks van Boerskotten, De Wilmersberg en Egheria. Na wat speurwerk op het internet kwam ik uit bij de Topwandeling De Lutte, een ‘Berg’wandeling van 10 kilometer, uitgezet door (toevallig wederom) Truus Wijnen, de wandelkoningin van Twente. De route van gisteren in Markelo kwam ook van haar hand.
Voor we aan de wandeling beginnen, moeten we eerst ons fijne bed uitrollen. Agnes heeft naast me heerlijk liggen ronken, dus ik open de gordijnen om te kijken of er nog bomen staan en om de eerste zonnestralen op te vangen. In de ontbijtzaal staat het buffet al klaar. Er is meer dan genoeg keuze om al smikkelend de dag te starten. Bijna niet te doen, zoveel keus. Na het ontbijt pakken we onze heuptassen weer in en rijden we naar De Lutte.
Vanaf het pleintje bij de kerk sta je zo in het buitengebied van De Lutte. Meteen glooit het terrein van deze stuwwal. We lopen al door een laan en langs een oude boerderijen. Ze staan verspreid verstopt in het landschap. Door de heuvels zie je soms wel en dan weer niet. De akkers bieden een fijne afwisseling. Dat deze lanen al oud zijn, kunnen we zien aan de dikte van de bomen. We wandelen over de Paasberg en op het topje, dat 80 meter hoog ligt, hebben we een mooi uitzicht over de omgeving. Dit is bijna het hoogte punt van Overijssel. Later komen we nog bij het allerhoogste punt.
We slingeren door het bos en genieten van de zon die de frisgroene bladeren van de lente mooi kleurt. Als we door het natuurgebied Elferheurne lopen, genieten we in eerste instantie van het kleinschalige landschap. Het is hier stil en even lijkt het alsof we hier alleen wandelen. Dan komen we bij een weide omgeven door braamstruweel. Ik kijk voorzichtig over de weide en niet te geloven… een ree. Sssttt…. We bukken, want we willen het niet storen. Achter het struweel ziet het dier ons niet. Wat is het dichtbij. Jammer genoeg hebben we alleen een mobiel bij ons, maar het ree staat zo dichtbij dat we er gemakkelijk een foto van kunnen maken. We sluipen verder om het dier met rust te laten in de hoop dat het ons niet ziet. Helaas… het krijgt ons door en sprint naar de bosrand.
Door een woud van beuken lopen we naar Erve Middelkamp, een mooie oude hoeve. Nu als beheerkantoor van Natuurmonumenten. Deze boswachters hebben geregeld reeën voor het raam. Er is ook een rustpunt waar je koffie of thee kunt pakken en naar het toilet kunt. Ik zeg even hallo tegen de collega’s. Altijd leuk om een ander beheerkantoor van binnen te zien.
Door wederom een beukenlaan komen we in de buurt van de weg. De route gaat linksaf, maar dan missen we het letterlijke hoogtepunt van Overijssel. We besluiten rechtsaf te gaan en een klein extra ommetje te maken naar de Tankenberg waar op het hoogste topje van 85 meter een theekoepel staat met geweldig uitzicht. We lopen weer terug naar de weg en vinden aan de overkant van deze weg bij een bloemenzee een bankje waar we onze lunch opeten. Een konijn houdt ons bezig. Deze wandelt door het weiland en we volgen hem heel lang. Hij heeft ons niet door, waardoor we zijn natuurlijke gedrag goed kunnen observeren. Hij maakt mooi gebruik van de struweelranden en het riet dat in het midden van het perceel in een natte laagte staat. Terwijl ik het konijn in de gaten houd, vind ik dat het grasland ook een aparte kleur heeft, niet roze van de pinkerbloemen of geel van de paardenbloemen, maar anders groen. Je kunt aan de groenige kleur zien dat hier ander beheer wordt gevoerd. Ik ga wat dichterbij kijken en zie dat er overal orchideeën staan. Nu kruisen orchideeën graag, maar ik schat in, gezien de natte laagte, dat het rietorchissen zijn.
We lopen door naar Landgoed de Wilmersberg. Voor de bloei van de rododendronlaan zijn we net te vroeg, maar het landgoed met de waterpartijen, de bloeiende muur (een plantje) en de oude bomen zijn prachtig. Hier op dit landgoed staan bij de bomen zelfs namen. Dan volgen we via het Lutterkerkpad onze weg naar de kerk van De Lutte. Dit eeuwenoude pad werd vroeger gebruikt door de boerderijen in de omgeving om naar de kerk te gaan. Geen verkeerde route door de natuur ontdekken we. Als we terug zijn in het centrum van De Lutte scoren we een ijsje bij de IJswinkel.
Dan gaan we terug naar De Hulsbeek. We weten van een eerder bezoek dat er voor kinderen een soort van avonturenpad/speelbos is. En Agnes wil deze uiteraard een keer doen. Het begin van het pad is snel gevonden. De klimtoestellen gaan bijna allemaal op een of andere manier over de beek. Een waar avontuur! Na het spelen lopen we nog door de tuin van Erve Hulsbeek, ooit aangelegd door de bekende architect Springer. Dikke beuken sieren de tuin en geven met de vijver een mooi uitzicht op het hotel.
Dan is het tijd om terug te gaan naar de kamer en ons op te frissen en om te kleden. Voor vanavond hebben we een tweegangendiner geboekt. Hier is het eten wat de pot schaft. Wel een wat luxere pot hoor, maar we mogen ons best verwennen. Je kunt wel van tevoren aangeven of je een bepaald dieet hebt of vegetarisch bent, maar verder mag je je laten verrassen. Ik ben van de voorgerechten en Agnes is meer van de toetjes. Dus ik kies als twee gangen voor een voor- en hoofdgerecht en Agnes voor een hoofd- en nagerecht. Als voorgerecht krijgen we een broodmandje en ik krijg een botervisje met zalm. Het hoofdgerecht bestaat uit rode poon met daarbij aardappelen en groenten apart geserveerd en het nagerecht is een frambozentoetje. Alles was werkelijk verrukkelijk! Erg smaakvol.
Na het diner spelen we nog een paar keer ons denkspelletje Mastermind en dan is het alweer tijd om te gaan slapen. Wat een mooie dag hebben we gehad. Genoeg om heerlijk van te dromen. Morgen nog een dag, dan op naar het zuiden van Twente, het Witte Veen.
Deze wandelreis is mogelijk gemaakt door Oldenzaal Promotie. Wil jij meer weten over wandelen in de Twente kijk dan op de website van Uit in Oldenzaal.
Lees ook de andere artikelen van dit drieluik:
Twentse Wallen in Markelo
Dwalen door het Witte Veen op de grens met Duitsland
