Startpunt: Parkeerplaats in Sint Geertruid tegen over de kerk
Het Savelsbos vind ik het mooiste bos van Nederland. Door de ligging in Zuid-Limburg doet het door de hoogteverschillen buitenlands aan. Ook de typische Zuid-Limburgse bouwstijl en de uitzichten doen een duit in het zakje. In het voorjaar kleuren de fruitbomen op de weides rond het bos en in het bos is het een grote kleurenpracht. Ga je mee?
Wij liepen uit een oude wandelgids “Natuurtochten in Nederland 1, deel Limburg” uit 1997 de route van het Savelsbos. Volgens de inleiding van het boekje een fraaie landschapswandeling met grote hoogteverschillen door hellingbossen en droogdalen. Het is een zogenaamde lijnwandeling, wat inhoud dat we zelf een mooie weg terug naar de auto zoeken als we aan het eindpunt zijn. Maar zo ver zijn we nog niet. Deze route is in de lente toch weer heel anders dan de herfstwandeling die ik maakte.
De route begint na een idyllisch straatje in Sint Geertruid meteen goed met een flinke trap omlaag. Als we daarna weer het bos in gaan komen de eerste voorjaarbloeiers je al meteen tegemoet. De daslook staat in bloei en laat het hele bos naar uienlucht ruiken. Ik vind het heerlijk. Geef mij een stoel en ik kan hier de hele dag in deze geur blijven zitten. We lopen langs de rand van het bos wat ook meteen mooi zicht geeft op de omgeving. De fruitbomen zijn al min of meer uitgebloeid, maar dat mag de pret niet drukken.
Overal om ons heen zien we bloemen. Eigenlijk te veel om op te noemen. De grote muur staat nog massaal te bloeien, de gele anenoom bloeit nog, de aronskelken en de salamonszegel beginnen net. De roze bloemen van de koekoeksbloemen beginnen te komen en de bosviooltjes mogen we natuurlijk ook niet vergeten. Een waar sprookjesbos ontvouwt zich aan onze voeten. Van iedere stap genieten we en je weet eigenlijk niet waar je moet kijken.
We komen bij de ingang van de vuursteenmijn waar we even pauzeren. Later gaan we via een brug een grub over. Een grub is een soort van ravijntje waar vroeger water doorheen stroomde. Als we de weg overgestoken zijn komen we bij een heuse groeve. Hoge mergelwanden steken omhoog. Tegenwoordig zijn dit soort groeves een geologisch monument.
Langzaam aan komen we aan het eindpunt van de beschrijving in de wandelgids. We lopen zelf door de landerijen en over het plateau terug naar Sint Geertruid. Een geweldige wandeling vol bijzondere bloemenpracht hebben we achter de rug. Ik kan niet wachten tot volgend jaar om weer de uiengeur te ruiken.