Startpunt: Duindomein Ter Helme, Kinderlaan 49-51, Oostduinkerke
Het was jaren geleden dat ik de duinen bij De Panne bezocht. Hoog tijd om de rest van de Vlaamse kust beter te leren kennen. De streek heeft vele gezichten: eindeloze stranden, villawijken, duingebieden en polders. Tijd voor een heerlijk weekend in Oostduinkerke.
Ik begin mijn route bij mijn verblijf, Duindomein Ter Helme. Vanaf hier starten meerdere wandelroutes. Ik kies voor een combinatie van duinen, polder, stad en zee. Een mix van de Lenspolderroute en de Beaufortwandeling. Tegenover het domein wandel ik de Simliduinen in, een jong duingebied dat deel uitmaakt van een aaneenschakeling van natuur langs de Belgische kust. Ik zie hier nog maar een glimp; later op de dag kom ik er terug.
Lenspolder
Via het terrein van Zorgverblijf Ter Duinen kom ik uit bij de noordrand van de Lenspolder. Een blauwe reiger blijft opvallend kalm als ik langsloop. Het landschap verandert meteen: knotwilgen, boerderijen, open ruimte. De Lenspolder ontstond in de 13e eeuw rond een kreek in het IJzerestuarium. In de loop der eeuwen werd de bodem door regenwater minder zout, en dat maakte kleinschalige landbouw mogelijk. Vandaag wandel ik over de zogenaamde fossiele strandvlakte van Groenendijk: een uniek natuurgebied met hooilanden, kalkrijk grasland en kleine weilanden. Wat het extra bijzonder maakt, is het ongestoorde grondwater en het mineraalrijke duinwater dat hier binnenstroomt.
Atlantikwall
Plots sta ik bij de restanten van bunkers uit de Tweede Wereldoorlog: maar liefst 39 constructies uit 1941. Ze maakten deel uit van de Atlantikwall, de lange verdedigingslinie die de Duitsers langs de kust aanlegden. Bijzonder zijn de Wellblech-bunkers met hun typische golfplaten dak, die duidelijk haastig en goedkoop gebouwd zijn. Foto’s maken is lastig: een zelfverzekerde alpaca loopt telkens in beeld.
Dan loop ik de Lenspolder zelf in. Geen spectaculaire natuur hier, maar wel rust en ruimte. Tot een scholekster luid protesteert, ik kom blijkbaar te dicht bij zijn nest. Als ik Nieuwpoort binnenloop, kom ik bij de gelijknamige kinderboerderij uit, waar ook een vlindertuin is. Ik steek dan door naar de haven om de Beaufortwandeling op te pikken.
Kunst aan de kust
Beaufort is een driejaarlijks kunstproject met werken langs de hele kust. Sommige beelden blijven permanent staan, en zo groeit een soort openlucht kunstmuseum. Meteen bij de haven staat De Poolreiziger en aan de overkant Le vent souffle où il veut, met honderd vlaggenmasten. Vanaf het uitkijkpunt over de havengeul zie ik, aan de overkant op de zandplaten, zelfs zeehonden liggen.
Via het Prins Mauritspark kom ik langs een standbeeld van de prins zelf. Hij speelde een grote rol in de Slag bij Nieuwpoort in 1600, toen Nederlandse troepen hier vochten tegen de Spanjaarden om de Vlaamse kust te veroveren en de Duinkerker kapers te stoppen. Maurits was tegen deze riskante veldtocht, maar won onverwacht de slag – een zeldzame veldslag in een oorlog vol belegeringen.
Schildpadden en ruiters
Voor ik het strand bereik, passeer ik het indrukwekkende kunstwerk Searching for Utopia: een gouden schildpad met de kunstenaar er bovenop. Ooit stond het op de dijk, maar het kreeg te veel wind en zand te verduren. Nu staat het hier, beschermd, maar even indrukwekkend.
Tussen de moderne hoogbouw langs de Belgische kust valt één pand op: Villa Crombez uit 1923 in Normandische stijl. Vlak daarna zie ik ruiters op het strand. Prins Maurits? Nee, dit kunstwerk toont mannen van allerlei pluimage, een ode aan “de man op het paard”. In de kerk van Nieuwpoort aan Zee vind ik wel weer een verwijzing naar Prins Maurits met een oude tekening.
Door de duinen
Ik keer terug naar de Simliduinen en pak hier ook weer de Lenspolderroute op. Nu neem ik de tijd. In de valleien zie ik ratelaar, vogelmelk en rietorchis bloeien. In de verte grazen Shetlandpony’s, die helpen om het duingebied open te houden. Vanaf het uitkijkplatform heb ik een prachtig uitzicht over het reliëfrijke landschap. Als ik de vlaggen van Ter Helme zie, weet ik: ik ben er bijna.
Eenmaal terug in mijn studio fris ik me op en dan wacht ons een verrassend goed diner. Dit is geen standaard vakantiepark-eten. We krijgen een zalm-amuse, een broodje vooraf, en daarna brandade van kabeljauw en een heerlijke lamsstoof. We delen de gerechten zodat we van alles kunnen proeven. Als toetje: een perfecte coupe Bresilienne. Een echte aanrader!
Ook naar de Vlaamse kust?
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Duindomein Ter Helme. Ooit begonnen voor kinderen van zelfstandigen, is het domein nu een toegankelijke plek voor gezinnen, ouderen, mensen met een beperking én wandelaars. De sfeer is warm, het personeel super vriendelijk, en de prijzen verrassend laag. Kijk voor meer info op terhelme.be.
